Dajesz mi o pięć złotych więcej, niż się spodziewałam. W wieku 18 lat za te pięć złotych musiałam stać godzinę w upale z ulotkami, nie jest więc tak, że nie doceniam. Wypiję feministyczne sojlatte ku Twojej czci, a ty dostaniesz ode mnie maila z pięknymi podziękowaniami oraz pocztówkę raz na cztery miesiące, na której narysuje krzywy obrazek, albowiem nie umiem rysować.

15zł to mniej-więcej godzina pracy za najniższą krajową. Robi się więc grubo. Krzywy obrazek na pocztówce będzie więc bardziej rozbudowany, będziesz mogła też zasugerować, co mam narysować i będę musiała to zrobić, nawet jeśli byłby to Harry Potter całujący się ze Snapem. Będziesz także mogła raz na pół roku zasugerować Głupią Rzecz z Internetu, którą będę musiała rozlegle skomentować na fanpejdżu Prezydenta Internetu.

Gówno staje się realne. Dostajesz wszystko z poprzednich progów, plus masz możliwość raz na pół roku wybrać dowolne dzieło popkultury, które będę musiała omówić na blogasku. Z zastrzeżeniem, że powinno być ono w miarę zwięzłe (tj. wszystkie sezony na raz Power Rangers odpadają) oraz dostępne legalnie za kwotę mniejszą niż 50zł.

Czuję się prawie jak Bogini Imperatorka. Stać mnie na najdroższy pakiet na Netfliksie, Spotifaja oraz starcza mi jeszcze na jeden komiks (w miękkiej oprawie). Dostajesz wszystko z progów 1-3, plus raz na pół roku zrobię dla Ciebie specjalnie Calling Bullshit, gdzie skomentuję każdą głupotę, jaką zechcesz (o ile będzie pasowała do stylu blogaska). Możliwa zamiana na recenzję/artykuł wybranego zagadnienia popkulturalnego.

Powiedzmy sobie szczerze, nikt tego nie kliknie, mogę w tym progu więc napisać nawet, że zafunduję pozłacany jacht Christiana Greya. Jeśli jednak jakimś cudem tak się zdarzy, patronka dostanie wszyściutko z niższych progów plus spotkanie w kawiarni ze mną, na którym postawię feministyczne sojlatte z piankami.