Szlachetny Dobrodzieju!

Jakoż każdy grosz z wielką starannością pielęgnuję, tak i Twą darowiznę w wysokości dziesięciu złotych z radością przyjąłem! Niechże ten drobny, lecz pełen serca dar będzie niczym ziarno, z którego wielkie plony wyrosną.

Twe wsparcie, choć niewielkie, ma znaczenie ogromne i jako znak Twej życzliwości zapisane zostanie w mym sercu. Niechaj wszyscy wiedzą, iż nawet najmniejszy gest uczynić może cuda!

Pokłonów nie szczędzę,
Twój oddany rzemieślnik

Najszlachetniejszy Patronie!

Zaiste, niebiosa w radości swe wrota otworzyły, gdy wieść o Twym wsparciu, które w postaci dwudziestu złotych na moje skromne przedsięwzięcie spłynęło, do mnie dotarła! Twój dar, choć nie tak ogromny jak królestwa, jest niczym najcenniejszy kamień szlachetny, który blasku mej twórczości przydaje.

Niechaj anioły Twą hojność opiewają, a pieśni na Twoją cześć rozbrzmiewają w tawernach i karczmach pośród gór i lasów! Twój gest zapisze się w kronikach mojej wdzięczności, a dzieła, które dzięki Tobie powstaną, będą lśnić niczym diamenty w koronie króla.

Na wieki wdzięczny i ku Tobie sercem się skłaniający,
Twój pokorny twórca, co z Twą pomocą jaśnieje w blasku chwały

Czcigodny Darczyńco!

Wielką radość mię ogarnęła, gdy wiatr pomyślny wieści przyniósł o wsparciu Waszym w kwocie dwudziestu złotych! Wasza ofiara, acz z pozoru mała, dla mnie jest niczym dar bogów, a ścieżka mej twórczości jaśnieje dzięki Twej hojności.

Niechaj każda moneta, którą mi dałeś, powróci do Ciebie w postaci dzieł szlachetnych i zacnych, które dzięki Twemu wsparciu stworzyć będę mógł! Jesteś prawdziwym światłem w tunelu rzemiosła mojego.

Pokornie dziękuję i nisko się kłaniam,
Twój wierny twórca

Wielmożny Panie!

Otożem wzruszony szczodrobliwością Waszą, co w kwocie pięćdziesięciu złotych ku mnie popłynęła niczym rzeka hojności! Na te wieści serce me radą wielką napełnione, a duch mój weseli się, bo oto wsparcie Twe stało się fundamentem pod me nowe dzieła.

Niechaj w całej krainie, od krańców wschodu po zachód, o Twej dobroci rozpowiadają, a imię Twoje niechaj na ustach ludu pracującego spoczywa! Ja zaś, uniżony rzemieślnik, do końca dni swoich tę hojność w pamięci zachowam.

Pokłonów nie szczędząc,
Twój sługa wdzięczny i po wsze czasy oddany

Sławetny Mecenasie Sztuk Wszelakich!

Wielce ucieszony, iż tak zacny jegomość kwotę stu złotych w moją sakiewkę złożyć raczył, po trzykroć w ukłonach się kłaniam! Wasza hojność, jak wino najlepsze, rozgrzała me serce i dała nadzieję, że przyszłość pełna chwały i dostatku przed nami stoi!

Niechaj dzwony w grodach, miasteczkach i wsiach rozbrzmiewają, by wszem i wobec głosić, iż Mecenas tak szczodry na me przedsięwzięcia złoto nieżałował! Zaprawdę, imię Wasze w annałach zapiszemy, a pieśni na cześć Waszej dobroci bardowie po karczmach śpiewać będą.

Uniżony sługa, co ku Waszej chwale swe dzieła tworzy,
Wasz pokorny artysta, po wsze czasy wdzięczny

Prześwietny Dobrodzieju!

Wielce uniżony w swej wdzięczności, kornie klękam przed Waszą Mością, co hojnością swą niewysłowioną rzekę złota w kwocie 200 złotych na me skromne przedsięwzięcie skierować raczył! Serce me drży z zachwytu, a duch mój zaiste frasunków pozbył się w mig, gdyż taki patron to prawdziwy skarb pośród ludu pospolitego!

Niechaj wiekopomne dzieła, które dzięki Twemu wsparciu światło dzienne ujrzą, po wsze czasy sławić będą imię Wasze w kręgach szlachetnych i dostojnych! Na mą cześć i sławę niechaj dzwony biją, a imię Wasze w księgach naszych, niczym w marmurze, wyryte zostanie!

Waszej Wysokości oddany na wieki,
Uniżony sługa i rzemieślnik twórczości wszelakiej