Nazywam się Dorota. Urodziłam się w Krakowie i tam spędziłam pierwsze 30 lat życia. Kolejnych 14 w Warszawie, gdzie przeniosłam się za pracą. W sumie jakieś 25 lat na etacie w korpo na stanowisku asystentki.
To ja!
Jakieś 7 lat temu, którejś nocy nie mogłam długo zasnąć. Parę dni wcześniej w tv obejrzałam dokument o jakimś amerykańskim menedżerze wyższego szczebla, który pewnego dnia rzucił pracę, sprzedał dom na przedmieściach, wyniósł się do Kalifornii, kupił stado owiec i został pasterzem wynajmowanym przez właścicieli winnic do odchwaszczania plantacji. W sensie, te owce odchwaszczały poprzez konsumowanie chwastów.
Byłam pełna podziwu dla odwagi z jaką dokonał tak radykalnej zmiany w życiu, zafascynował mnie też jego szalony i za razem prosty pomysł na nowe życie.
Wstałam z łóżka, wzięłam kawałek kartki i kredki, i narysowałam domek na łonie natury i stado owiec pasących się obok. Potem przypięłam magnesem do drzwi lodówki.
Nie wiem, czy codzienne spoglądanie na tę moją kredkową wizualizację to sprawiło, ale coraz bardziej utwierdzałam się, że taki kierunek też jest dla mnie dobry. Z czasem odłożyłam trochę pieniędzy, codziennie przeglądałam ogłoszenia sprzedaży działek w wybranej przeze mnie okolicy i w końcu, po 2 latach, mimo skromnego budżetu, udało mi się znaleźć i kupić uroczy kawałek ugoru na skraju podradomskiej wsi.
Moja działka, kiedy pierwszy raz ją zobaczyłam. Wielgachne drzewo mnie zachwyciło!
Początkowo planowałam, że będzie to moje miejsce, do którego będę wyrywać się na weekendy z miasta. Pierwszej wiosny postawiłam chatkę narzędziową, która miała być nie tylko miejscem przechowywania narzędzi ogrodniczych, ale też tymczasowym miejscem noclegowym podczas moich pobytów. Nawet skleciłam sobie z pieńków i desek z palet leżankę.
Własnoręcznie sklecona leżanka w chatce narzędziowej.Na początku moi główni odbiorcy to była rodzina i znajomi. Z czasem dostawałam polubienia od nieznanych sobie osób. To zachęciło mnie do bardziej regularnego postowania.
Kiedy okazało się, że nie dam rady z pensji zaoszczędzić wystarczająco, aby wybudować sobie porządny domek (leżanka w chatce narzędziowej spisywała się znakomicie, niestety nocowania na zimę trzeba było zaprzestać a marzył mi się taki całoroczny), dojrzało we mnie postanowienie. Rzucam pracę, sprzedaję moje warszawskie mieszkanie na kredyt, i z tego co mi zostaje finansuję budowę 2 domków z paneli słomianych tynkowanych w środku gliną a z zewnątrz obitych drewnem. A to wszystko w permakulturowym duchu, z ogrodem warzywnym, zbieraniem deszczówki, zamykaniem obiegów materii. Cel: Spokojniejsze i tańsze niż w mieście życie, własne, zdrowe, organiczne warzywa, warsztaty i imprezy dla i z moimi gośćmi, dla których przeznaczony jest drugi z domków.
Jak postanowiłam, tak zrobiłam. W styczniu 2020 r. wykopałam doły fundamentowe pod oba domki, w maju przeprowadziłam się do przyczepy kempingowej nabytej specjalnie na tę okazję, gdzie mieszkałam 4 miesiące kierując budową i samej w niej uczestnicząc na miarę moich możliwości. Wtedy też założyłam Chatce na działce kanał na YouTube, żeby móc podzielić się tym co robię z wszystkimi zainteresowanymi.
Przed nastaniem zimy 2020/2021 udało mi się wykończyć jeden z domków i wprowadzić do niego. Drugi domek oraz szereg permakulturowych projektów, jak np. zamknięcie obiegu szarej wody, nadal czekają na ukończenie.
Potępy prac staram się regularnie relacjonować na moich kanałach. Cieszy mnie, że grono obserwatorów stale się powiększa. Niektórzy z nich odwiedzają mnie albo kontaktują się ze mną pytając o porady i podpowiedzi. Słowem, czuję, że wokół mojej Chatki na działce stworzyła się społeczność, która jest ciekawa tego, co tu robię, chce z tego czerpać, a nawet w tym uczestniczyć!
Wychodząc na przeciw tym potrzebom postanowiłam uruchomić profil na Patronite. Teraz każda osoba, która chce zostać moim Patronem i wspierać mnie w moich działaniach, może to zrobić na jednym z 4 poziomów zaangażowania finansowego, w zamian mogąc liczyć nie tylko na moją dozgonną wdzięczność!
Dzięki Twojemu wsparciu nie tylko będę mogła kontynuować prace związane z dalszym rozwojem mojego permakulturowego siedliska, ale również w bardziej zorganizowany sposób udostępnić je innym, również Tobie!
Co powiesz na warsztaty ogrodnictwa permakulturowego? Albo zajęcia z przygotowywania potraw z "chwastów"? A może chcesz na własne oczy przekonać się, czy naturalny mini domek to byłoby coś dla Ciebie?
Jeśli ta wizja przemawia do Ciebie, chciał(a)byś stać się jej częścią zostań moją Patronką/ moim Patronem. Razem możemy stworzyć coś fantastycznego!
