Droga Patronko, drogi Patronie,
jeśli coś powstaje z pasji, to jest szczerze. A jak jest szczere, to jest i prawdziwe.
Od 20 lat, co poniedziałek o północy, prowadzę audycję, której głównymi zadaniami jest promowanie muzyki niezależnej, wspieranie małych klubów i tych najmniejszych organizatorów koncertów. To już mocno ponad tysiąc godzinnych i dwugodzinnych programów, dziesiątki odkrytych zespołów, które dziś znaczą nieporównywalnie więcej niż w chwili, gdy ich płyty i taśmy demo trafiały do nas po raz pierwszy.
Każda profesjonalizacja pasji zabija ją lub zmienia do tego stopnia, że ta przestaje być pasją w pierwotnym znaczeniu. Dlatego nigdy nie zdecydowałem się na próbę komercjalizowania tego radiowego marzenia. Marzenia, które spełnia się co tydzień od 2005 r. Akademickie Radio Kampus to rozgłośnia UW, zatem od dwóch dekad program jest prowadzony na zasadach wolontariatu.
Gdzie w tym potrzeba wsparcia?
Od czterech lat nie mieszkam już w Warszawie, gdzie mieści się siedziba radia. Nie mieszkam już nawet na Mazowszu. Jednak co tydzień wsiadam do pociągu i przyjeżdżam, by poprowadzić program, który, jak się okazało, znaczy niemało dla tych, którzy go słuchają.
TU NIE CHODZI O ZARABIANIE, a jedynie o, choć częściowe, pokrycie kosztów dojazdu do Warszawy, poruszania się po niej i powrotu do domu. To wszystko.
260 zł = 8 x 25 zł + 4 x 15 zł (tak to wygląda miesięcznie, 3120 zł w skali roku)
25 zł - bilet kolejowy w jedną stronę
15 zł - bilet dobowy komunikacyjny, by poruszać się po mieście w dniu audycji i następnego z myślą o powrocie
Co proponuję w zamian?
Niewiele? Być może, ale radio autorskie to jedna z ostatnich wysp na oceanie algorytmów podsuwających nam muzykę. Wiesz, że ktoś usiadł do biurka, dobrał odpowiednie płyty tak, by stanowiły spójną całość, i pojechał do studia, by przy mikrofonie o wszystkim Ci opowiedzieć.
