Przekorna Wielkanoc, sześćdziesięciolatkowie na halucynogenach i zakupoholizm Camilli Läckberg
Zaraz Wielkanoc. Zawsze miałam z nią problem, a zaczęło się od dziecięcej niechęci do święconego jajka. Inna rzecz, że dzieci kochają pisanki, a w Szwecji szczególnie atrakcyjny jest dla nich Wielki Czwartek, bo to dzień, w którym przebrane za malutkie czarownice zbierają cukierki.
Inna rzecz, że dzieci najlepiej pamiętają ze świąt nastrój a nie zbyt słodkie mazurki. I dlatego na święta przydadzą nam się wolność i przekora. Podobnie jak przydadzą nam się w ostatnio modnym wieku średnim.
Czy naprawdę jest tak, jak powiedział David Bowie: „Starzenie się to fascynujący proces, w którym powoli stajesz się osobą, którą zawsze powinieneś był być”.
Tyle, że generacja dzisiejszych pięćdziesięcio- i sześćdziesięciolatków imprezuje zamiast dojrzewać! Eksperymenty z grzybkami halucynogennymi? Chlamydia przywieziona z kursu językowego w Kalifornii? Wyprawy na festiwale Burning Man oraz rave party w Berlinie? To coś dla młodych? Otóż dziś już nie. Mamy grzecznych dwudziestolatków i 50- oraz 60- latków, którzy dopiero zaczynają się bawić.
Czy ma to tylko związek z tym, że jesteśmy dłużej młodzi i duchem, i ciałem, czy także z kryzysem demograficznym i faktem, że coraz mniej starszych ludzi będzie miało wnuki?
Będzie też o książkach, które mówią coś ważnego o wieku średnim. Po pierwsze o„Małej empirii” Katarzyny Sobczuk – esejach, które poleciła mi nieoceniona Sylwia Chutnik . To opowieść o czasie pomiędzy młodością a starzeniem, co nie brzmi to zbyt seksownie, ale urok Sobczuk polega na uważnej obserwacji, poczuciu humoru, filozoficznej głębi i błyskotliwości.
Druga książka to naprawdę świetna powieść autofikcyjna czy może fikcja powieściowa Brygidy Helbig i jej córki Justyny Helbig „W imię matki i córki” . Jest tam mnóstwo ciekawych i głęboko prawdziwych spostrzeżeń na temat relacji matek i dorosłych córek, a poza tym to opowieść o wieku średnim, który jest kolejnym okresem burzy i naporu, jeszcze ciekawszym niż wczesna młodość.
Na koniec ponieważ wciąż ostatnio rozmawiamy o nędznych zarobkach autorów, przyjrzymy się sukcesom finansowym Camilli Läckberg, która sprzedała 40 milionów książek i jest tak bogata, że może pozwolić sobie na wszystko. Dlaczego w związku z tym zdecydowała się sprzedać także swoją prywatność i pokazać życie całej rodziny w naprawdę kiepskim reality show?
No i życzę Wam cudownych, słonecznych świąt, z mazurkami, lub bez mazurków, ze święconką, lub bez święconki, za to z oceanem radości i uśmiechu!!!
Katarzyna Tubylewicz
Trwa ładowanie...