Zanim założysz łąkę...
Jeśli chcesz założyć łąkę, idź na łąkę. Taką prawdziwą łąkę, poza miastem, najlepiej w dolinie rzeki albo na jej skraju.
Może wcale nie być łatwo ją znaleźć, bo wiele łąk w tym momencie zamienionych jest na uprawy wysokoplonujących traw. Inne zarastają.
Ale jeszcze na pewno coś zostało. Ważne, żeby to była łąka, kośna łąka, a nie odłóg, czyli porzucone niedawno pole uprawne. Najlepiej wilgotna, z wysoką runią.
I przyjrzyj się jej. Tym razem z bliska, nie tylko z okien samochodu...
Jak rosną tam rośliny? Nie tylko - jakie, ale - jak?
Znajdź roślinę, która tworzy kępy.
Znajdź roślinę z rozetą liści przy samej ziemi.
Znajdź roślinę, której jest dużo w jednym miejscu, tak że dominuje, a w innym wcale jej nie ma. Czy jej osobniki są jakoś ze sobą połączone? Jak? Czy uda Ci się znaleźć te połączenia? Niektóre są pod ziemią, ale niektóre na ziemi.
Znajdź roślinę, która rośnie pojedynczo, w miarę równomiernie.
Przyjrzyj się piętrom łąki. Które rośliny rosną najwyżej, największe? Które są w średnim piętrze? Czy są takie, które tworzą dno łąki? A jeśli rozgarniesz źdźbła, czy uda Ci się między kępami wypatrzyć coś jeszcze? Czy na łące są jakieś mchy? Czy jest jakaś pusta przestrzeń, odsłonięta ziemia?
Ile gatunków naliczysz w kwadracie 5 na 5 metrów? Nie musisz ich nazywać.
Tej łąki nikt nie siał. Taka łąka tworzy się sama. Tylko przez obserwację łąki, przez łąkową uważność można poznać łąkę. I wiedzieć, jak odtworzyć łąkę u siebie w ogrodzie albo przed blokiem...
Aha, i uważaj na rolnika. Może się zdenerwować, jeśli za bardzo wygnieciesz trawę. W końcu sianokosy blisko, a łąka to użytek zielony, z którego ktoś zapewne zbiera siano dla zwierząt. Dzięki temu łąki powstały i tylko dzięki temu przetrwają...
Marta Jermaczek-Sitak
Trwa ładowanie...