🕳️ "NIC TO TEŻ COŚ" 👐
Pisząc tytułowy wers, kierowałem się intuicją, że nie ma czegoś takiego jak nic. Poniżej przedstawiam kilka stanowisk potwierdzających tę tezę:
W klasycznej fizyce można by sobie wyobrazić „pustą przestrzeń” — miejsce bez materii i energii, ale już tu pojawia się problem: nawet w „pustej przestrzeni” wciąż istnieje przestrzeń (geometria, czasoprzestrzeń Einsteina), a więc to już nie jest „nic”, tylko coś, co ma własności (np. można mierzyć odległości, czas, zakrzywienia).
"Nie można osiągnąć temperatury absolutnego zera (0 K) w skończonej liczbie kroków."
Oznacza to, że w przyrodzie nigdy nie występuje absolutny brak energii czy ruchu — nie ma „nicości” jako fizycznej rzeczywistości.
W mechanice kwantowej i teorii pól próżnia nigdy nie jest absolutnie pusta:
- istnieją fluktuacje kwantowe – cząstki i antycząstki pojawiają się i znikają w tzw. pianie próżniowej,
- próżnia ma energię zerową (≠ 0), czyli nawet w „najniższym stanie” coś się dzieje,
- pole elektromagnetyczne, grawitacyjne czy inne zawsze istnieją w tle.
To oznacza, że w fizyce „idealne nic” nie istnieje. Najpustszym stanem jest próżnia kwantowa – ale to już jest „coś”.
Często pojawia się pytanie: „Skoro był Wielki Wybuch, to co było przed nim?”
Współczesna fizyka mówi, że pytanie o „przed” może być źle postawione — czasoprzestrzeń zaczyna się wraz z Wielkim Wybuchem, a więc nie było nawet czasu ani przestrzeni, które mogłyby być „puste”.
Z punktu widzenia kosmologii, „nic” w sensie absolutnym nie istnieje — istnieje zawsze pewna struktura (czasoprzestrzeń, pola, energia próżni).
Filozofowie od dawna spierają się, czy „nic” w ogóle można pomyśleć.
Parmenides twierdził: „Byt jest, a niebytu nie ma” → nie można mówić o „niczym”, bo to zaprzecza samemu sobie.
Współczesna filozofia nauki dodaje: „nic” absolutne jest pojęciem pozafizycznym – w praktyce zawsze mamy jakieś „coś”, choćby pole kwantowe.
Stąd m.in. uważam, że po śmierci jest bardziej możliwe "coś" niż "nic".
Civis Universi
Civis Universi
Trwa ładowanie...