Mariusz Wollny

Pożera bez litości, wchłania co popadnie. W jego przepastnym wnętrzu zmieści się wiele - a co raz tam trafi, już nie ucieknie...

W tym poście udowadniamy jak mały potrafi być nasz Krakówek, jak cenne potrafią być spotkania, oraz, że Autor zupełnie stracił głowę...

"...żadnej pracy się nie boję!" mógłby powiedzieć Ulubiony Ilustrator Autora. I dobrze, bo bez jego talentu pewne treści byłyby nie do przełknięcia - a dziś stanowią perełki w kolekcji Wollnego.

Choć Autor ma na koncie ilustracje bardziej udane (co zdradzimy Wam na pewno w przyszłości), to niechlubne bazgroły na książkach wypożyczonych z biblioteki zdradzają jego prawdziwą fascynację...

W każdej porządnej bibliotece powinien unosić się jakiś Duch. Biblioteka autora przepełniona jest postaciami opowiadającymi najróżniejsze historie, ale wśród tych bytów prym wiedzie Duch Mistrza...

Dokąd zmierzają Ludmiła i Zuzanna przy wtórze końskich kopyt na krakowskim bruku? Co takiego niespodziewanie zagrodzi im drogę..?

Lektura z dreszczykiem do czytania pod chmurką, byle nie burzową! Tyle tomów, że spokojnie wystarczy na wakacje, choćby miały rozciągnąć się na cały rok, a ostrzegamy - trudno odłożyć te książki i wrócić do pracy, więc urlop może się przeciągnąć...

Zaglądam mężowi przez ramię, kiedy wertuje książki i szuka ciekawostek o Krakowie. Mariusz chce wiedzieć wszystko. Znać historię każdej ulicy, kamienicy, zaułka; zanurzyć się w przeszłość. Wtedy akcja prowadzi się sama...

"...Joanna dawno już zdecydowała, że woli raczej obrazić Boga niż ciocię Wellington, ponieważ Bóg mógłby jej wybaczyć, a ciocia Wellington - nigdy."

...dla zdrowotności i zapobiegania sklerozie zjadała też codziennie ząbek czosnku. Miała swoją metodę “masełkiem sobie otoczę i łykam bez rozgryzania”. Najwyraźniej działało, bo do końca życia umysł miała zadziwiająco sprawny, nie myliły jej się imiona ciotecznych wnucząt, wiedziała, co dzieje się w Polsce, na Świecie i w Kościele, snuła rodzinne opowieści i była aktywnym użytkownikiem okolicznych bibliotek.

“...może i nie znam się na malarstwie, może mam wprost zły gust, ale jak można do Sukiennic, pod jeden dach z Matejką, Siemiradzkim, Wyczółkowskim, że tych tylko wymienię - pchać niewydarzone malowidła t e g o <artysty> (...) Coś tam pochlapie, pomaże, rozmaże i każe wierzyć, że to akurat kaczeńce…”

Porównanie z Jamą Smoka Wawelskiego nasuwa się samo, z kilku powodów. Po pierwsze - niebezpiecznie tam wejść bez zaproszenia... domyślacie się, dokąd się wybieramy? Zabieramy Was dziś do jaskini Lwa!