Tak se myślym, że bywómy w takownych dziwokich czasach, że niejedyn człowiek by sie chcioł mieć tak, jako sie majóm kaczyce. Ni majóm żodnych starości ani kurowodów. Siedzóm se całóm noc w corku, potym jich gazda zakludzi do zogródki, kany dostanóm do garców żrani a wode. Nó, a nie żeróm oto leda co, bo gaździno jim każdy wieczór warzi ziymnioczki, potym jich puczy puczkiym, do tego wciepie pomoczóny chlyb a żymły a eszcze zemletóm kukurzice. Kiej se uż pożeróm, to wedle majóm basyn zrobióny z folije, kany sie czochtajóm a pucujóm. Potym se idóm kapke klamnóć tak oto na godzine, półdrugo, potym zaś idóm se pożrać, popić a sie wyczochtać a tak fórt dokoła. Kole sztwortej po połedniu gazda jich wykludzi na miedze, kany żeróm kapke zielónego, bo przeca to je witamina. Eszcze niż wlezóm do chlywa to se muszóm klamnóć tak oto z pół godziny a potym, kiej uż słónko sie traci idóm spadki do chlywka. Tam uż na nich czakajóm garce pełne żranio a wody a kiej pożeróm to se idóm siednóć na suchóm słóme a mogóm spać do rana. Nie wiym, co sie może takij kaczycy blynść - możne to, że furko pod niebym a dziwo sie na tyn świat dołu, jaki je szumny. Nejważniejsze je to, coby sie ani jednej kaczycy w nocy nie blynsło, że sie piecze w trómbie na brutfaniji.
Trwa ładowanie...