Rok rozpoczęliśmy od miłości. Wsiadłam w wehikuł czasu i przeniosłam się do początku tego wieku, żeby odbyć guilt trip po piosenkach, których słuchałam na złamane serduszko. Czy pomagały? Właściwie to tak. Czy były mądre i opowiadały o zdrowych relacjach? Zdecydowane raczej nie. Jako bonus czytam tłumaczenia tekstów. A w zestawie m.in. HIM czy Goo Goo Dolls.
Drugi odcinek to rozmowa z Justyną Odon. Zaprosiłam ją, bo samej trudno mi było podjąć rękawice w tym temacie. Marnowanie talentu - aż strach wymówić te dwa słowa na głos. Włos się jeży, coś zatrzymuje się w gardle, pot spływa po skroniach. Jak to tak można? Śpiewać i nie chcieć wystąpić w Opolu? Wstyd! Jaka jest z ciebie artystka?! Niekompletna, jakaś taka - fałszywa! Oszustka! Uspokajam od razu - można śpiewać w piwnicy cały żywot i nie ma w tym nic złego. Talent zachowany.
Trzeci odcinek to planowana od dłuższego czasu rozmowa z dyrygentką chóralną, Magdaleną Trzcionkowską. Dlaczego Magda - bo rozkłada na łopatki zacietrzewioną w antyku dyrygenturę ciasnych gorsetów i chórów doskonałych - w których doskonałe nic nie jest. Po czym poznać chór, który nie ma apodyktycznego dyrygenta? Po długich brawach i zasłuchanych widzach.
Ostatni odcinek to długo planowany odcinek o konkursach. Że konkursów nie znoszę wie każdy, kto mnie słucha w podcaście. Dlaczego? Bo niosą za sobą duże ryzyka: długotrwały stres, obniżenie poczucia własnej wartości, poczucie wstydu, doświadczenie hejtu, alienacja społeczna - a to tylko początek tablicy. Wzięłam udział w kilku konkursach, żebyście Wy nie musieli. Ale możecie. Każdego zachęcam do zdobywania własnych doświadczeń. Jeśli towarzyszy nim świadomość konsekwencji - to super. Zachęcam do posłuchania.
Pozdrawiam wszystkich Patronów - Andrzej <3 :D
Toss a coin to your Podcast o Głosie.
Monika Adamska
Trwa ładowanie...