28 maja 1920 r. Sejm Ustawodawczy uchwalił ustawę „o polskich statkach handlowych morskich”. Artykuł 1 ustawy stanowił „Za polskie statki handlowe morskie uznaje się statki, uprawiające żeglugę morską w celu zarobkowania i stanowiące własność Państwa, obywateli polskich oraz osób prawnych, które mają siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej (…)”. Od tej chwili, żeby podnieść na statku polską banderę załoga musiała w dwóch trzecich składać się z obywateli polskich, kapitan musiał znać język polski i miał także obowiązek księgi okrętowe prowadzić w języku polskim.
