Toller jako pies myśliwski
Jakim psem jest toller? Jakie cechy posiada? Jak się zachowuje? Zaglądając do części opisu standardu rasy poświęconej użytkowaniu tollera, znajdziemy tam następujące słowa:
The Tolling dog runs, jumps and plays along the shoreline in full view of a flock of ducks, occasionally disappearing from sight and then quickly reappearing, aided by the hidden hunter, who throws small sticks or a ball for the dog. The dog’s playful actions arouse the curiosity of the ducks swimming offshore and they are lured within gunshot range. The Toller is subsequently sent out to retrieve the dead or wounded birds.
Opis powyższy jest dosyć oszczędny, ale można z niego wywnioskować jakie cechy toller, pracujący jako pies myśliwski, posiada, czy może, jakie posiadać powinien, podpowiadając przy tym jaki jest cel w szkoleniu tollera. W moim przekonaniu, to przede wszystkim funkcja, jaką toller spełnia podczas polowanie determinuje cechy rasy. Eksterior, czyli to jak pies wygląda, jest ważny, ale również podporządkowany w dużej mierze tejże funkcji.
Toller jest psem aktywnym, energicznym i sprawnym. Jest inteligentny, potrafi być bardzo samodzielny, ale chętnie współpracuje ze swoim opiekunem. Pracuje z zaangażowaniem w wymagającym środowisku, w którym czuje się pewnie i dobrze. Z pasją pływa w głębokiej wodzie, nie obawia się pokonywania terenu podmokłego, w tym bagnistego, chętnie przeszukuje szuwary i inną gęstą roślinność porastającą brzegi. Ma dobry nos i potrafi z niego korzystać. Nie jest zbyt mały i lekki, bo nie poradzi sobie z aportowaniem dużych kaczek, czy gęsi, oraz będzie nadto wrażliwy na zimno. Nie jest też nazbyt masywny, bo to utrudnia pracę w mokradłach i ogranicza skłonność do zabawy, która konieczna jest podczas wabienia ptactwa. Ma błony pławne w łapach, żeby sprawniej pływać, miękki pysk, żeby aportować ptactwo bez uszkadzania, i podszerstek, żeby wytrzymać pracę w wodzie w niskiej temperaturze.
Wszystko powyższe jest ściśle związane ściśle z tradycyjnym i specyficznym sposobem polowania, które przeprowadza się w towarzystwie tollera. Takie polowanie zawiera zazwyczaj następujące składowe: skradanie, tolling, aportowanie, przeszukiwanie. Należy podkreślić przy tym, że trzy spośród tych składowych nie pojawiają się podczas polowania z żadnym innym psem z grupy aporterów. Żaden z pozostałych aporterów nie pracuje przed strzałem. Od żadnego z pozostałych aporterów nie oczekuje się w pracy zabawy. I wreszcie, żadnemu z pozostałych aporterów nie pozostawia się tyle przestrzeni na pracę niezależną od przewodnika. To skłania mnie do opinii, że toller nie jest, nie będzie i nie powinien być standardowym aporterem. Nic zatem dziwnego, że retrieverem oficjalnie stał się w latach czterdziestych ubiegłego wieku.
[Ten post zawiera fragment przygotowywanej przeze mnie książki o szkoleniu]
Udorp Gundogs Piotr Budzyński
Trwa ładowanie...