Eco Guard

Podsumowanie projektu

Eco Guard to edukacyjno-ekologiczna inicjatywa uczniów Szkoły Podstawowej w Kobylance. Projekt wykorzystuje drony z czujnikami, aplikację mobilną oraz analizę danych opartą na sztucznej inteligencji, aby monitorować i poprawiać jakość powietrza. Młodzież zdobywa kompetencje cyfrowe – od programowania i projektowania aplikacji po analizę danych – a jednocześnie bierze aktywny udział w realnym monitoringu środowiska. Łącząc teorię z praktyką, Eco Guard nie tylko uwrażliwia na problem zanieczyszczenia powietrza, ale także daje młodym ludziom realne narzędzia, by coś zmienić. Dane zbierane w czasie rzeczywistym oraz automatyczne raporty wspierają działania lokalnych władz i angażują społeczność w troskę o czyste, zdrowe powietrze.

W projekcie wykorzystano:

• autorskie drony zintegrowane z czujnikami jakości powietrza
   
• aplikację mobilną i chmurę danych
   
• algorytmy AI i uczenie maszynowe do przetwarzania danych
   
• mikrokontrolery, elektronikę i podzespoły do budowy drona
   
• materiały edukacyjne, moduły warsztatowe, plakaty, filmy i content do social mediów
   

Opis projektu

Eco Guard to wielowymiarowa odpowiedź na pogarszający się stan powietrza w regionie Kobylanki. Projekt narodził się z realnej potrzeby – odpowiedzi na nieekologiczne metody ogrzewania domów i spalanie nieodpowiednich materiałów. Dzięki wykorzystaniu nowoczesnych technologii – dronów z czujnikami, aplikacji mobilnej i analityki danych opartej na sztucznej inteligencji – powstało skuteczne i inteligentne narzędzie do monitorowania jakości powietrza w czasie rzeczywistym.

To więcej niż technologia. To głos młodych ludzi, którzy nie chcą biernie patrzeć na degradację środowiska. Chcą działać – i to robią. Edukują siebie i innych, a ich działania mają bezpośredni wpływ na lokalną społeczność. Eco Guard to również przestrzeń rozwoju – miejsce, w którym uczniowie uczą się programowania, pracy z danymi i nowoczesnych narzędzi, ale przede wszystkim odpowiedzialności.

Etap I – Planowanie i badania

Zanim padło choć jedno linijki kodu, uczniowie wspólnie ustalili cele projektu i przeanalizowali najważniejsze wyzwania środowiskowe w swojej okolicy. Przeprowadzili intensywne badania, burze mózgów i analizowali przykłady z innych regionów. To wtedy zaczęli rozumieć, że walka ze smogiem to nie tylko problem techniczny, ale społeczny, etyczny, a przede wszystkim – ludzki.

Projekt połączył wiedzę z wielu dziedzin: matematyki, fizyki, chemii, biologii, geografii, informatyki, wiedzy o społeczeństwie. Poznali podstawy AI i uczenia maszynowego – nauczyli się, jak algorytmy potrafią wykrywać wzorce, przewidywać ogniska zanieczyszczenia i optymalizować trasę lotu drona. Ale też dyskutowali o etycznych konsekwencjach decyzji podejmowanych przez maszyny. Ta wiedza okazała się kluczowa, gdy przeszli do działania.

Etap II – Implementacja technologii

Czas na konkrety. Młodzież zbudowała własnego drona wyposażonego w czujniki wykrywające szkodliwe substancje. Następnie stworzyli aplikację mobilną, która pozwala mieszkańcom zgłaszać przypadki zanieczyszczenia, dołączając zdjęcia i lokalizację. Zebrane dane są analizowane przez algorytmy AI, które rozpoznają wzorce, eliminują fałszywe zgłoszenia i wskazują miejsca wymagające natychmiastowej reakcji.

Jeden z członków zespołu zdobył licencję pilota drona – co umożliwiło zespołowi przeprowadzanie testowych lotów, kalibrację czujników i doskonalenie systemu zbierania danych. Uczniowie zdobyli praktyczne umiejętności techniczne, ale też nauczyli się precyzji, cierpliwości i naukowej rzetelności.

Etap III – Zaangażowanie społeczności

Eco Guard nie kończy się na murach szkoły. To projekt, który wyszedł do ludzi. Dzięki aplikacji każdy mieszkaniec może włączyć się w walkę o czyste powietrze, zgłaszając niepokojące sytuacje. Dron natychmiast reaguje, a jeśli potwierdzone zostanie zagrożenie, automatycznie generowany jest raport i przesyłany do odpowiednich służb. Reakcja może być natychmiastowa. To technologia w służbie społeczności.

Projekt zdobył uznanie kluczowych instytucji – od Wojewody Zachodniopomorskiego, przez Starostę Powiatu Stargardzkiego, po Kuratora Oświaty. Otrzymał patronaty honorowe i wsparcie medialne od Radia Szczecin. Ale największą wartością są działania uczniów – kampanie edukacyjne, spotkania, publikacje, rozmowy z mieszkańcami. To oni tłumaczą, dlaczego warto zmienić sposób ogrzewania domu, co tak naprawdę wdychamy i jak to wpływa na nasze zdrowie.

Etap IV – Ewaluacja i przyszłość

Sukces Eco Guard to nie jednorazowe osiągnięcie, ale proces – ciągła analiza danych, ocena skuteczności i planowanie kolejnych działań. Uczniowie regularnie spotykają się, prezentują wyniki, proponują zmiany. Ich praca nie kończy się – ewoluuje.

Eco Guard współpracuje z uczniami z Tallina (St. John’s School) – wspólnie dzielą się doświadczeniami i pomysłami, poznając inne perspektywy i sposoby walki z zanieczyszczeniem. Długofalowe cele? Rozszerzenie systemu poza Kobylankę, wdrożenie kolejnych narzędzi opartych na AI i współpraca z organizacjami środowiskowymi. Ten projekt ma przyszłość – i to globalną.

Nowoczesna edukacja, która naprawdę zmienia świat

Eco Guard to coś więcej niż projekt. To rewolucja w edukacji. Pokazuje, że nauka, technologia i odpowiedzialność społeczna mogą iść ramię w ramię. To doświadczenie, które zostaje z uczniami na całe życie – uczy współpracy, samodzielności, kreatywności. Uczy odwagi.

Nie chodzi tylko o dane, wykresy i czujniki. Chodzi o świadomość. O to, że możemy żyć 70 lat dłużej w czystym powietrzu. O to, że młodzi ludzie potrafią realnie wpływać na rzeczywistość. Eco Guard udowadnia, że technologia to nie tylko przyszłość – to narzędzie zmiany tu i teraz.

Co czyni ten projekt innowacyjnym?

To, że to uczniowie są twórcami każdego etapu. Od planowania i badań, przez budowę drona i aplikację, po testy i analizy – wszystko zrobili sami. Jeden z uczestników zdobył licencję pilota, by móc jeszcze skuteczniej działać. To nie tylko nowoczesna technologia – to odwaga, samodzielność i odpowiedzialność. To nowa definicja edukacji.

Rola uczniów

Uczniowie to serce tego projektu. Od początku byli odpowiedzialni za badania, analizę problemu, opracowanie rozwiązań. Budowali drony, pisali kod, projektowali aplikację, analizowali dane. Organizowali warsztaty, tworzyli materiały edukacyjne, występowali publicznie. Stali się liderami, edukatorami, inżynierami. Przeszli drogę od niepewnych siebie nastolatków do pewnych, kompetentnych młodych ludzi gotowych zmieniać świat.