Łukasz Droździk

Chcę żebyś miał/a świadomość, że założenie tego profilu nie było dla mnie łatwą decyzją. Serio.

Zostałem wychowany w duchu radzenia sobie samemu i nie proszenia o pomoc. I właściwie nadal tak jest, bo ten profil nie jest moim wołaniem o pomoc, tylko szansą na rozwój. Mam z czego żyć, zarabiam na pasji, ale chcę to robić lepiej, chcę żeby moje projekty się rozwijały i były wyraźnym śladem mojej obecności na tym świecie. 

A skoro mowa o projektach...

Fotografia jest bardzo rozległą dziedziną i chyba każdy fotograf stara się pozycjonować w konkretnej działce - śluby, dzieci, motoryzacja, kulinaria itp. Mnie wciągnął portret i to z nim chcę związać wszystkie zawodowe kroki i plany. Dlaczego portret? Nie wiem. Lubię patrzeć na ludzi - tak bez powodu. Fascynują mnie ich twarze i fakt, że naprawdę każda z nich jest inna! Jako ludzie bywamy do siebie podobni, ale nie ma na świecie drugiej, dokładnie takie samej osoby jak Ty! To fascynujące, a tak niewielu z nas zdaje sobie z tego sprawę. 

One Milion Portraits - już w samej nazwie tkwi szaleństwo

Tak - wiem jak to brzmi.  

"Gość wymyślił sobie, że zrobi portret okrągłemu milionowi ludzi. A czy on to w ogóle przeliczył? Czy on wie, ile zdjęć musi zrobić każdego dnia? Czy on ma świadomość, że to jest praktycznie niewykonalne?"

Wie :) W samej nazwie bardziej chodzi o zobrazowanie skali tego przedsięwzięcia, niż o konkretne liczby. Ja wierzę, że uda mi się tego dokonać pomimo tego, że rozum podpowiada kompletnie inny scenariusz. Na pomysł wpadłem w momencie, kiedy zacząłem się zastanawiać nad tym, jaki sens ma tak właściwie ta moja fotografia. Robię zdjęcie, pięć, pięćdziesiąt, sto... i co? Publikuję je na stronie, Facebooku, Instagramie... i co? Czy pochwalenie się swoja pracą jest jedynym celem? Czegoś mi w tym wszystkim brakowało - jakiegoś głębszego celu. 

A jakby tak zacząć fotografować ludzi i umieszczać te portrety w albumie. Wielkim albumie, który za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat stanie się ogromną księga obrazującą to, jak cudownym i niepowtarzalnym jesteśmy gatunkiem? A jakby tak zacząć jeździć najpierw po Polsce, później po świecie, organizować duże eventy, na których będziemy robić portrety? Może projekt spodoba się innym fotografom i zamiast jednego Łukasza, projekt będzie tworzyć cała rzesza ludzi szczerze zajaranych tym pomysłem? 

Z początku to wszystko wydawało się głupie i mało realne, ale im więcej o tym myślę, tym więcej we mnie wiary, że to ma sens i może się udać. Że mogę (możemy) zostawić po sobie coś naprawdę wielkiego i pięknego, co będzie inspirowało kolejne pokolenia.

Tak - to jest projekt na resztę mojego życia. Cel, który zawsze będę miał przed sobą, który zawsze będzie mnie napędzał do działania i będzie wielkim wyrzutem sumienia, kiedy będę chciał się poddać. 

"Lustro" 

To projekt, który już trwa. Miejsce, w którym łączę dwie swoje pasje - fotografię i poznawanie ludzi. "Lustro" to rozmowy z ludźmi, którzy do czegoś mnie w życiu zainspirowali, coś we mnie zmienili lub po prostu mają coś ciekawego do powiedzenia. To nie są znane osobistości - to bohaterowie małych społeczności lub bohaterowie swojego życia. Ludzie nieprzeciętni, ludzie z pasją i chęcią do działania. 

Tu kluczem nie jest rozpoznawalność - tu liczy się to co masz do przekazania innym. 

Program nie ma sztywnych ram czasowych. Nie interesuje mnie jakie są aktualnie trendy i ile powinien trwać taki program, by utrzymać widza. Jeśli rozmowa jest ciekawa i pasjonująca, to niech trwa nawet godzinę - kto ma obejrzeć, ten i tak obejrzy.

Podsumowując...

Rozwój tych dwóch projektów to mój cel na najbliższe lata. Jeśli uważasz, że to co robię niesie ze sobą jakąś wartość i chcesz być tego częścią to będę szczerze zaszczycony - bez względu na próg, którym zdecydujesz się wesprzeć moją działalność. Tu bardziej niż o pieniądze chodzi o tzw. kopniaka do działania i moc jaką daje wsparcie innych :)