Film dokumentalny o Mateuszu Rybaku, reż. Marek Osiecimski

Zbiórka na film dokumentalny o Mateuszu Rybaku, 17-letnim dziś mieszkańcu Hajnówki, który od 14-go roku życia pomaga uchodźcom na granicy polsko-białoruskiej. Wiele osób szanuje go za to, ale jeszcze więcej nienawidzi. Chłopak musiał zmienić szkołę ze względu na coraz częstsze pogróżki ze strony rówieśników. Leśne "polowania na Mateusza" ogłoszają samozwańczy "obrońcy polskich granic" - lokalne i przyjezdne grupy narodowców. Mateusz się nie poddaje. Mówi, że nie mógłby spokojnie spać, gdyby nie zrobił nic w sytuacji, w której ludzie w lesie potrzebują pomocy. Ma teraz psa, szczeniaka owczarka belgijskiego, którego szkoli do poszukiwań osób zaginionych. - Być może kiedyś zostanę sekretarzem generalnym ONZ - mówi. - Ale na razie muszę wchodzić do lasu i pomagać komu się da.

Nazywam się Marek Osiecimski, jestem reporterem telewizyjnym i dokumentalistą, absolwentem kursu dokumentalnego DOK PRO w Szkole Wajdy i filozofem po Uniwersytecie Gdańskim. Na co dzień można oglądać moje reportaże w programie "Czarno na białym" w TVN24. Właśnie założyłem też swój kanał na YouTube: Osiecimski - Off The Record, na którym można mnie wspierać w tworzeniu innych projektów.

Robię o Mateuszu film dokumentalny. O nim, ale tak naprawdę o nas, Polakach, na rok przed 45. rocznicą powstania Solidarności. Co to pojęcie oznacza dziś? Na czym polega w praktyce? Chciałbym ukończyć film na rocznicę Porozumień Sierpniowych w 2025 roku. To dla mnie ważna data, bo solidarność jest dla mnie ważna. Jestem z Trójmiasta. Wcześniej zrobiłem film o nieznanych bohaterach Sierpnia - "Stoczniowcy. Ludzie z tła". Film o ludziach, o których nikt wcześniej nie opowiadał, choć solidarności - tej pisanej z dużej i małej litery - bez nich nie byłoby. Film o Mateuszu będzie częścią dyptyku dokumentalnego "Szlaki borsuka", opowiadającego także historię dawnego opozycjonisty z Trójmiasta, który - tak jak Mateusz dziś - jeszcze jako chłopak w latach 60tych i 70tych, w trójmiejskich lasach budował konspirację, która doprowadziła do strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 roku. Taki dyptyk daje szansę na przeprowadzenie klamry odnoszącej się do pojęcia solidarności wtedy i dzisiaj. 

Zebrane tu pieniądze przeznaczę na bieżącą produkcję i postprodukcję filmu: koszty logistyczne związane z dojazdem i zakwaterowaniem, kolejne dni zdjęciowe, pracę operatorów, realizatorów dźwięku i montażysty. Film udostępnię za darmo w internecie, ale - tak jak było już wcześniej ze "Stoczniowcami" i innym moim dokumentem "O tym się nie mówi" opowiadającym o losie kobiet po decyzji Trybunału Julii Przyłębskiej zaostrzającej prawo aborcyjne - będę też zabiegał o jego szeroką dystrybucję na festiwalach, konferencjach i w telewizji. 

Jeśli tylko zechcesz, Twoje nazwisko zostanie umieszczone w ramach napisów końcowych filmu na liście osób, które wsparły produkcję.

Zacząłem już działać. Robię to w wolnym czasie, ale chcę mieć go więcej i po to jest ta zbiórka. Będę wdzięczny za pomoc.