Cześć!
Jestem Róża, a impro w moim życiu jest już pełnoletnie. Jestem praktykującą, komediową nerdówą i nie umiem wybrać, czy więcej satysfakcji daje mi występowanie, czy nauczanie. Stawałam na deskach międzynarodowych festiwali i teatrów improwizowanych w 18 krajach, a na co dzień prowadzę zajęcia na Uniwersytecie Gdańskim. Z wykształcenia jestem reżyserką filmową (Gdyńska Szkoła Filmowa), kulturoznawczynią (UG) i fotografką (ASP w Gdańsku).
Mogłabym na tym poprzestać, ale moja ciekawość świata i chęć dzielenia się nią z innymi pchnęła mnie jeszcze w stronę podcastu. Dzięki niemu mogę sięgać głosem do ludzi, którzy nie mają możliwości tworzyć ze mną na co dzień. Mogę też dzielić się przywilejem znajomości wielu wspaniałych artystek i artystów, i zapraszać słuchaczy do wyimaginowanego stolika, przy którym moi goście dzielą się swoimi historiami i filozofią tworzenia. Aktualnie możecie posłuchać rozmów z takimi twórczyniami i twórcami jak Władysław Sikora, Mikołaj Cieślak, Karolina Pańczyk i Maciej Pawłowski, Mieszko Minkiewicz, Bartosz Zalewski, Joanna Kołaczkowska, Maciej Okraszewski i Ewa Błachnio. W odcinkach solowych poruszam między innymi takie tematy jak granie w obcych językach, zagrywanie się jak szmata, dziwne występy, makijaż sceniczny i stylizacja, trenowanie impro w domu, albo czy impro to sekta ;)
Jako Gosia-samosia podróżuję ze swoim studio w plecaku, tworzę koncepcje spektakli, realizuję wizje coraz nowszych tematów warsztatowych, reżyseruję obsady na międzynarodowych festiwalach, piszę stand-up. W podcaście, poza piękną grafiką Kamili Rondo, wszystko robię sama - nagrania, montaż, dystrybucja, scenariusze, strona internetowa, umawianie gości, czy social media. Od zawsze inwestuję swój czas i pieniądze w to, co kocham.
Nieprzerwanie się rozwijam, ucząc się od ludzi z całego świata i czytając zagraniczne książki, po czym dzielę się tym z Wami, abyście Wy nie musieli tego robić!
A czemu w tym wszystkim mi na Was zależy? Może dlatego, że jako nastolatka byłam częścią młodzieżowego Teatru Wybrzeżak i wychowałam się w poczuciu, że twórcza wspólnota pomaga wzrastać artystom.
I tak, jestem kujonką i jestem marzycielką. I co mi zrobicie?
A teraz nowy sezon, nowe zdrowie, nowa energia, to chciałabym trochę ten mój świat dla Was otworzyć. W końcu się nauczyłam, że nie wszystko muszę robić sama i że mogę Was zaprosić do wspierania mojej działalności, a jak macie ochotę, do jej współtworzenia.
Chcę dać Wam głos, abyśmy wspólnie mogli dyskutować o impro i komedii, i żebyście mieli wpływ na poruszane przeze mnie tematy i zapraszanych gości - od tego będzie serwer z zakładkami tematycznymi na Discordzie, gdzie będę się dzielić również materiałami ze świata i Newsletter dla lubiących klasykę.
Chcę dać Wam głos i wznowić spotkanie dyskusyjne, czyli Łyżkę Dziegciu, w formie cyklicznych spotkań audio-online (wszyscy raczej już mają dość patrzenia na siebie na zoomie). Dzięki takiej formie nie tylko trójmiejskie środowisko będzie miało dostęp do tych spotkań, które jeszcze kilka lat temu organizowałam, ale cała Polska, by ją łączyć, a nie dzielić (głosujcie na mnie).
Chcę Wam przybliżyć wielki impro świat i dzielić się swoimi notatkami - które i tak robię, z zagranicznych książek - które i tak czytam, autorów z odległych miejsc - z którymi i tak pracuję.
Chcę Wam pomóc się rozwijać, więc najbardziej zaangażowanym oferuję indywidualne, wirtualne konsultacje - dla Ciebie, albo Twojej grupy!
Ku chwale komedii :D
Kiedy założyłam podcast, pomyślałam "Hmm, dawno nie robiłam czegoś nowego, co nikogo nie obchodzi" - i jeśli tak, to też w porządku, bo mnie obchodzi! :)
