Kim jestem... najlepiej opisuje to recenzja mojej pierwszej książki pt. "Margines życia", Piotr Matysiak, wyd. Nakom, 2012.
„Taplam się w ludzkim bagnie. W ekskrementach ludzkiego życia. W gnoju. W patologii. W ludzkim syfie. Codziennie bywam na marginesie życia. Jestem księdzem. Powiernikiem. Katem. Osobą znienawidzoną i jedyną szansą wielu. Jestem kuratorem sądowym, zawodowym, do spraw rodzinnych i nieletnich” – mówi o sobie bohater opowiadanych historii. Zmagając się z codzienną pracą kuratora sądowego, próbuje pomóc ludziom, którzy często pomóc sobie nie pozwalają. "Na marginesach życia" to zapis wyprawy przez kraj, który istnieje, choć wolelibyśmy o nim nie wiedzieć. To Polska klasy B upchnięta gdzieś w centrum Europy, majacząca jednocześnie na jej dalekich obrzeżach (...). Książka powstała na podstawie bloga "Na marginesie życia", który zwyciężył w konkursie na Blog Roku 2012 w kategorii „Polityka i Społeczeństwo”. Organizatorem konkursu jest Onet.pl.
Od tego czasu minęło 10 lat. 10 kolejnych lat trwania w systemie który zamiast pomagać, niszczy ludzi - bo dla systemu człowiek jest statystyką, odklepanym wywiadem, cyferką w liczbie alkoholików, przemocowców, dzieci umieszczonych w bidulu... Coraz więcej, i więcej, i więcej..., byle statystyka ładnie wyglądała, byle odtrąbić sukcesy, nie patrząc na fakt że ludzie nie wytrzymują, zarówno ci na dnie, jak i ci którzy mają pomagać im się z tego dna wydostać.
Wydając książkę, pisząc bloga straszono mnie prokuratorem, postepowaniem dyscyplinarnym, nawet Krajowa Rada Kuratorów dyskutowała o mnie czy licuje to co piszę z etyka kuratora (!). Chciano mnie wyrzucić z zawodu, zniszczyć zawodowo, próbowano podstępem zdobyć moje dane, bo przecież nie powinienem. Nie powinienem pisać tak brutalnie o Polsce - tej niewidocznej z pięknych osiedli i biurowców.
A potem stał się cud. Największe gazety w Polsce zaczęły do mnie pisać, prośby o wywiady, recenzje, zaproszenia do radia i TV. Rzecznik Praw Obywatelskich cytował mnie na konferencjach, a książka i blog polecane są studentom resocjalizacji. Bo jednak ktoś pokazał, jak wygląda prawda - prawda o ludziach żyjących na marginesie.
Patologia jest niezmienna, a kolejne 10 lat to dziesiątki nowych, zaskakujących historii z pogranicza ludzkiej egzystencji. Z biedy, alkoholizmu, przemocy i całego tego syfu. To także wewnętrzna potrzeba wydania kolejnej książki - dojrzalszej ale okraszonej brudem ludzkiej degrengolady.
Oby była równie ciekawa jak pierwsza, a może nawet lepsza. Chcę by powstała w przyszłym, 2023 roku i opisywała nie tylko ludzkie zezwierzęcenie i instynkty funkcjonujące w zdeprawowanych umysłach, ale pokazała świat ludzi którzy "naprawiają" system, samemu mając o wiele bliżej do moralnego upadku, niż im się wydaje. A może już upadli, tylko nikt nie ma śmiałości im tego powiedzieć... To ma być też książka o systemie pomocy, który sam jej wymaga.
Pisanie reportaży z własnych doświadczeń spala wewnętrznie. Jeszcze raz wracasz do tego, o czym starasz sią zapomnieć. Ponownie targają tobą emocje jak wtedy, gdy patrzyłeś na ludzki upadek i jako urzędnik nie mogłeś pozwolić by drgnęła ci powieka. To także czas który poświęcasz na reportaż i czas który potrzebujesz by odreagować jego napisanie. To także wiedza i doświadczenie podane w nieszablonowy i niestandardowy sposób, by przybliżyć Wam wszystkim czym jest praca kuratora sądowego.
