Onkomuzyk

Dzięki temu projektowi, w Twoim imieniu, w wyjątkowy sposób zapalamy muzyką serca i poruszamy nią dzieci, tworząc ciepło, dając dużo radości i ulgę, która jest dla nich bardzo ważna.

Skorzystaj z moich usług i wspieraj razem ze mną!

Kontakt: onkomuzyk@gmail.com  tel./Whatsapp 533 626 607

Nazywam się Michał Drezner, od 7 lat dzięki Wam jestem onkomuzykiem i dzięki wielu ludziom dobrej woli, którzy mi towarzyszą, wspieramy chore dzieci w podnoszeniu się po życiowych upadkach i stawaniu na własne nogi.

Przynosimy ulgę i nadzieję tym, którzy tego najbardziej potrzebują.

Te działania dają głęboki sens otoczeniu, stymulują rozwój i przyczyniają się do zmiany życia. 

Lekarze potwierdzają, że przyspieszamy i polepszamy proces ich leczenia.

Pracujemy dla dzieci w szpitalach onkologicznych, psychiatrycznych, hospicjach, domach dziecka oraz innych placówkach opiekuńczych na terenie całej Polski.

Wspieramy proces leczenia i terapii dzieci, co przynosi podopiecznym dużą radość i satysfakcję. Wszystko to odbywa się w atmosferze pełnej ciepła i muzyki, która stanowi piękną i inspirującą osłonę dla moich działań.

Onkomuzyk został zaprezentowany m.in. w TVP3 Gdańsk, TVP3 Gorzów Wielkopolski, 2 razy w CZWÓRKA Polskiego Radia i DWÓJKA Polskiego Radia :

Po co Ci Patronite? Po prostu

Moje prywatne środki są wyczerpane, nie jestem wstanie już finansować tej działalności i zostałem przez to uziemiony. Na moje pytanie do pierwszego prawie obcego mi Patrona, dlaczego mnie wspiera usłyszałem: "Po prostu... Bo potrzebujesz pieniędzy, żeby robić te dobre rzeczy, które robisz". 

Zmienić całego świata się nie da, ale można wielu osobom zmienić cały świat. Wiem, że to co robię jest potrzebne.

Bycie Patronem to wielki dar i poświęcenie, które daje nam siłę w momentach, kiedy coś tracimy i nie wszystko idzie zgodnie z moimi założeniami. 

Dlaczego się tym zajmuję? Bo widzę, że to działa i ludziom się polepsza. To był przełom kiedy zrozumiałem, że potrafię dotrzeć do ludzi i im pomóc. 

Kiedy posmakowałem pracy z sensem, straciłem motywację do pracy tylko za pieniądze.

To co robię jest etyczne, sensowne, z przyszłością, a poza tym mogę coś realnie zmienić. Jeżeli raz posmakujesz pracy z sensem to już taka praca dla pieniędzy nigdy nie będzie miała dla Ciebie smaku. To jest coś co pozwala mi się cieszyć każdym dniem. To nie jest droga na skróty. 

Wierzę w ludzi dobrej woli i wierzę, że jest ich więcej. 

Przy okazji tych działań zwiększam u dzieci prawdopodobieństwo zainteresowania się nauką grania i śpiewania, dostarczając wszystkim gotowe rozwiązania. Już samo tworzenie filmów z sesji, motywuje małych i dużych pacjentów oraz otoczenie, aby zająć się muzykowaniem.

Ta działalność to mój moralny obowiązek. Mając świadomość, że zostałem obdarzony tymi talentami, to byłoby marnotrawstwem, czy zaprzepaszczeniem swojego potencjału. 

Czuję wewnętrzny dług, że życie było dla mnie na tyle łaskawe i dzięki innym osobom, doprowadziło do takiej sytuacji, w której stać mnie mentalnie i energetycznie na wspieranie inicjatyw, które uważam za ważne.

Pomagając komuś konkretnemu czuję, że spłacam dług i wiem, że mądrze zainwestowane środki w tę pomoc są dobrze wykorzystane.

​Jeśli otrzymałeś coś więcej niż inni w postaci dobrego zdrowia i uzdolnień, nie traktuj tego jako Ci należne. Należysz do szczęśliwców, zatem powołany jesteś, aby wiele ofiarować innym. Sam nie dotknięty cierpieniem człowiek powinien poczuwać się do tego, aby łagodzić cudzy ból - Albert Schweitzer (laureat Nagrody Nobla)

Największą satysfakcję odczuwamy właśnie wtedy, gdy dajemy innym coś z siebie, gdy za cel stawiamy sobie poprawienie warunków życia innych ludzi, gdy przyłączamy się do jakiejś większej sprawy i staramy się wywrzeć pozytywny wpływ na otaczający świat - Nick Vujicic

Co daje taka praca?

Moc, sens i energię życiową, co składa się na to, że jest się po prostu szczęśliwym człowiekiem - polecam gorąco to uczucie wszystkim.

Kiedy robisz to, co kochasz - czas się nie liczy, prawda? Robisz to na 100%. Kiedy mogę być z ludźmi i ich wspierać, rozpalić, rozjaśnić, albo znaleźć aspekty, nad którymi pracując pomogę im, dać odrobinę normalności w całym tym szaleństwie, to daje mi spełnienie. 

Dla mnie najbardziej liczy się w tym momencie satysfakcja z dobrze wykonanej pracy, radość tworzenia rzeczy wartościowych i przydatnych dla innych.

Jestem dla pacjentów kimś, kto sprawia, że mimo wielu problemów zdrowotnych chce się komuś żyć, ma poczucie bezpieczeństwa i utrzymuje jego chęć do życia. 

Polecam każdemu uczucie kiedy dowiaduje się, że jest się czyimś jedynym powodem, dla którego ktoś dzisiaj się uśmiechnął i poczuł dzięki temu lepiej.

Spotykam się z bardzo miłymi sytuacjami, dużą serdecznością i ciepłymi relacjami.

Pracując z człowiekiem w skrajnych warunkach przypominasz sobie o rzeczach ważniejszych niż to czym żyjemy na co dzień. O tym co jest fundamentem życia i szczytem marzeń. Rozumiesz swoje życie lepiej, żyjesz bardziej, mocniej, wdzięcznie, radośniej za to co masz i możesz potencjalnie mieć. Nagle stajesz się śmiertelny. Życie staje się cenniejsze.

Aby pracować w takim środowisku, trzeba najpierw siebie oczyścić z negatywnych myśli, cech, cierpienia, zgorzknienia, pretensji, zawiści, zazdrości, ego, nawyków, stereotypów, udawania kogoś kim się nie jest, by w efekcie osiągnąć spokój i być autentycznym.

Nie możesz komuś dać czegoś czego nie posiadasz lub nie masz w sobie. Jeśli nie jesteś człowiekiem szczęśliwym, zadbanym, zadowolonym, wyspanym, najedzonym, mającym dobre zdanie o ludziach, nikomu niczego nie zazdrościsz (i można by tu jeszcze wiele wymienić), to Twoje cierpienie będzie się udzielało Podopiecznym i współpracownikom.

To jest jak z przeziębieniem - jeśli czujesz, że coś Cię bierze, to lepiej zostań w domu. Kto pragnie innych uszczęśliwić, musi sam być człowiekiem radości. Nie nalejesz z pustego, nie pomożesz komuś, jeśli sam potrzebujesz pomocy. Jeśli nie możesz się skupić na pomaganiu komuś - musisz zadbać najpierw o siebie. Jest to ciężka i świadoma praca nad sobą, aby nie dać się wytrącić z równowagi, zachować balans, spokój i pogodę ducha. Trzeba też zrozumieć w jakim miejscu się jest i jaka jest w nim nasza rola.

Problemy vs. "Problemy​​"

Patrząc na rodziny w szpitalu stwierdzam, że nie mam żadnych problemów - mogę wyjść na dwór, nic mnie nie boli, dobrze się czuję, jestem pełnym energii, zdrowym i szczęśliwym człowiekiem i jedyne czego mi brak to środków na to, żeby sprawić, by było im lepiej. Takie doświadczenia stawiają nas do pionu i uświadamiają co jest w życiu ważne, a co nie.

Mam wszystko i mogę teraz dodać więcej życia w życiu i satysfakcję innym. Bez wątpienia da się przedefiniować swoje życie będąc w otoczeniu bólu fizycznego i psychicznego innych. Moje problemy nagle przestały istnieć lub stały się tak małe, że o nich już dawno zapomniałem.

​Stworzyłem Muzyczną Garderobę do tego, aby finansować w miarę możliwości samodzielnie doposażanie swojego muzycznego wózka w szpitalu, który wspiera terapię z muzyką. Chętnie też podejmę się zorganizowania koncertu. Wszystko przeznaczam na rozwój działalności. 

​Gdy umysł jest spokojny i zajęty pozytywnymi myślami, ciału jest trudniej zachorować, dlatego ważne jest sprawienie dzieciom, młodzieży, dorosłym i ich rodzinom radości, podnieść poziom hormonów szczęścia,  obniżyć ciśnienie, odwrócić uwagę od codzienności, wyciszyć, zrelaksować, pomóc zasnąć, a tam, gdzie można wzruszyć lub pobudzić do działania i różnymi metodami wyzwolić ducha walki.

Spotkałem w klinice kilku swoich znajomych z chorymi dziećmi i tym bardziej tematy dobrego samopoczucia w sytuacjach kryzysowych są mi bliskie. Mam dużo satysfakcji, radości i z realnego pozytywnego wpływu na czyjeś życie.

Szczera radość, ciepło i szeroki uśmiech wywołany u dzieci i rodziców, to momenty, które mnie napędzają.

Odizolowane szpitalne sale i nie tylko, to miejsca, w których jestem świadkiem takich scen z życia, wywołujące we mnie natychmiastowo takie emocje, których żaden inny do tej pory realizowany projekt nie był wstanie temu dorównać, ponieważ nie przekładał się tak silnie i natychmiastowo na czyjąś jakość życia i płynącą za tym wdzięczność z wzajemnością. 

Staram się tworzyć zajęcia terapeutyczne i muzyczne rozpalające pasję, podnoszące na duchu, budujące pewność siebie oraz udowadniające, że każdy może muzykować, dodając otuchy, odwagi, motywacji, ulgi, relaksu i oddechu od codzienności dzieciom i dorosłym, będąc z nimi w najgorszym i najtrudniejszym dla nich czasie.

Wszyscy potrzebujemy rozmowy, prawdziwej rozmowy.

Sądząc po reakcjach Podopiecznych można wywnioskować, że dzięki tym wszystkim działaniom można łatwiej znieść pobyt w takim miejscu.

Ego i przyjmowanie pomocy​

Dałem sam sobie ostatecznie szansę, aby osoby, które chciały, chcą i będą chciały - mogły mnie wesprzeć, abym dalej robił to co robiłem do tej pory. Po prostu trudno mi się prosi o pomoc. Ale tutaj jest rozwiązanie i odpowiedź na pytanie: "jak pomóc komuś, kto pomaga innym?". Potrzebuję Waszej pomocy <3

Dałem sobie możliwość ułatwienia funkcjonowania tej z natury dobroczynnej działalności, co pozwoli mi skupić się tylko na tym co naprawdę ważne. Jednocześnie odwdzięczę się jak należy. Wsparcie będzie dla mnie sygnałem, że to co robię ma coraz większy sens i przynosi wiele dobrego ludziom.

Ty będziesz moim powodem, dla którego ja się uśmiechnę, poczuję się lepiej i będę pamiętał za każdym razem kiedy sprawię, że ktoś się uśmiechnie mimo, że czasem się zdarzy, że ma bardzo mało powodów ku temu. 

Wydaje mi się, że ten profil to miejsce, w którym należy pominąć treści związane z tematem śmierci i jak sobie z tym radzić itd. Nie jest to temat, z którym spotykam się na co dzień, ale mam z nim do czynienia i mogę o tym porozmawiać z kimś, kto tego by potrzebował np. przy okazji spotkań i koncertów dla Patronów. Nie każdy jest wstanie udźwignąć i nieść ten temat psychicznie - ja jestem do tego odpowiednio skonstruowany i przygotowany.

Najżywsze i takie głębokie uznanie i gratulacje za swoją "obciążającą psychicznie" pracę otrzymuję średnio częściej od starszych od siebie mężczyzn, którzy twierdzą, że oni nie daliby rady coś takiego zrobić.

W ciągu ostatnich lat przekonałem się, że samemu można zrobić wiele, ale nie przeskoczy się siły i tempa pracy jaką ma grupa. Można piękne rzeczy zrobić jako rzemieślnik, ale żeby zrobić coś więcej i dla większego grona, to w pojedynkę zamiary są większe niż siły.

Muzyk z najpiękniejszymi rekomendacjami <3

Dzięki takim referencjom jak poniżej i komentarzom odnośnie moich różnych działań, aż chce się robić tego więcej i przejść na pełny etat :) Dziękuję! <3

Jak tak sobie kilka razy przeczytam to co mi wszyscy napisali w komentarzach na prywatnym profilu FB, to jest mi znacznie lepiej i lżej na duszy <3 Chce się działać <3

​

Włodek Pawlik (ur. 1958) – pianista i kompozytor, laureat nagrody Grammy 2014 (najbardziej prestiżowa nagroda muzyczna świata) za płytę „Night In Calisia”. Jest to pierwsza i jedyna w historii nagroda Grammy dla polskiego jazzu. - http://wlodekpawlik.com/

​

Ten sam Pacjent (ta sama koszulka) rok później: 

​