Jesteśmy organizacją, której głównym celem jest zmienianie życia pokrzywdzonych przez los i ludzi istot. Zwierzęta chore, ranne, kalekie i zostawione na pastwę losu dostają u nas drugą szansę. Od małej świnki morskiej, po rysie i niedźwiedzie każde bez wyjątków.  Lecznica "Ada" ma na swoim koncie wiele inicjatyw jak: Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt Chronionych, Pogotowie Dla Rysi, Centrum Adopcyjne czy chociażby cały czas powstające Pogotowie Dla Niedźwiedzi.  Mimo, że znajdujemy się w małym mieście na Podkarpaciu, historię naszą i naszych podopiecznych zna cała Polska, a często kraje za granicą. Ponad 50 tysięcy fanów na Facebooku i jeszcze, więcej darczyńców śledzi nasze losy i wspiera nas jak może. Dlaczego?  Przeczytajcie naszą historię:

• Historia powstania kliniki- tu tez historia dr. Andrzeja Fedaczyńskiego dlaczego chciał się tym zajmować, jak zaczynał, gdzie się mieścił jego gabinet, jak wyglądały wtedy usługi weterynaryjne?

Aby opowiedzieć o historii „Ady” musimy cofnąć się do wczesnych lat 70 ubiegłego wieku. Tak..Szara, komunistyczna rzeczywistość i pełen pasji student weterynarii, czyli dr.  Andrzej.  Nie mógł zrozumieć, że pies jest traktowany w lecznicach, jako zło konieczne. Liczyły się tylko zwierzęta hodowlane, z nimi swoją życiową drogę wiązali koledzy doktora. Nie było książek o psach, specjalistycznych leków. Jedynym lekarstwem na poważne psie choroby była śmierć. Szybka decyzja, na studenckie praktyki wybiera Danię, Niemcy i Finlandię. Jak duży szok był to dla niego, ciężko opisać. Psy i koty traktowane na równi z własnymi dziećmi, kompleksowa obsługa zwierząt. Karmy dla psów, których nie było wtedy w Polsce, uczestniczenie w psich pogrzebach (Tak, w dobrym tonie było aby szef kliniki, żegnał swojego pacjenta). Podejście do dzikich zwierząt także zupełnie inne niż u nas. Pewnego razu do Duńskiej kliniki zagościł duży na 2 metry policjant i przyniósł…. małego ptaszka. Rozmowy z szefem kliniki Dr Ockensem, który stał się życiowym guru, ugruntowały jego cel -stworzyć Klinikę w Polsce. Początki? Jak zawsze trudne. Komunistyczna władza nie zgadzała się na przyjmowanie psów prywatnie w domach. Zezwolenia, donosy, trudności w zdobyciu leków. Dopiero w 91 roku zakłada gabinet w… garażu. Po pewnym czasie zaczyna kłaść płytki w prowizorycznym gabinecie, które z trudem zdobyte, przeznaczone były do remontu prywatnej łazienki. Fachowiec, płytkarz się śmieje –Panie kiedy to się zwróci – puka się w czoło i zabiera do pracy.

• Bocian w logo, bocian jako znak rozpoznawczy.

Psy i koty to główni pacjenci „Ady”. Ale co zrobić gdy pod drzwiami stoi chory bocian z chłopem, który przyjechał na rowerze? Wiadomo, przyjąć i nie ważne że nikt za to nie zapłaci. Bierzesz jednego bociana a ludzie już wiedzą gdzie przynosić następne. Połamane skrzydła i nogi. Poranione, postrzelone całą zimę spędzają w lecznicy. Nim się obejrzeliśmy było ich kilkanaście. Co roku więcej. Tą zimę spędzi u nas 100 tych wielkich ptaków. Widok bocianów w środku zimy na śniegu – bezcenny. Przechadzają się dumnie po terenie lecznicy. Na wiosnę część z nich nas opuszcza. Po prostu odlatują. Kalekie zaś zakładają gniazda i znoszą jaja. W kwietniu wylęgają się młode bocianiątka. Chyba każde dziecko na podkarpaciu wie, że gdy znajdzie chorego bociana, to trzeba dzwonić do Fedaczyńskiego.

• Kolejny członek "Ady"- syn  dr. Andrzeja, dr. Radosław Fedaczyński. Dlaczego zdecydował się na zostanie weterynarzem i dołączenie do taty?- odpowie dr. Radek.

"Było mało wolnych chwil które mogłem spędzić z Ojcem. Częste wyjazdy do zwierząt, dyżury, odbieranie porodów. Chcąc spędzić z nim czas, zacząłem podróżować na tylnym siedzeniu fiata 125. Podkarpackie wioski, zabłocone drogi, którymi jechać było strach. Stodoły bez prądu i podpici chłopi, którzy chcieli płacić wódką. Także potajemne wizyty do psów, przy zasłoniętych zasłonach, żeby sąsiad nie widział. Leczenie psa to był wstyd. Taki lekarz wg. kolegów schodził na psy. Więc zszedłem na psy razem z Ojcem. Najpierw weterynaria we Wrocławiu, praktyki w lecznicach w Holandii i Finlandii. I marzenie o wielkiej Klinice. Praca z Ojcem? Wprowadził mnie w zawód. Pracowałem u jego boku a on dał mi wolną rękę. Nie oceniał, nie sprzeciwiał się, ale mnie dopingował."

• Jak powstał "Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt Chronionych" co spowodowało, ze zdecydowaliśmy się go stworzyć? Jakie historie mają zwierzęta, które do nas trafiły? Ilu jest pensjonariuszy? Skąd pasja do dzikich zwierząt?

Coraz więcej dzikich pacjentów. Sarny, orły, sowy. Zaczynało brakować klatek. Lecznicowa kasa świeciła pustkami. Trzeba było płacić faktury za mięso dla ptaków. Bocian zjada dziennie tylko 200 g mięsa. A ile zjada setka bocianów? Żeby utrzymać stale zwiększającą się ilość dzikich pacjentów, założyliśmy fundację. Wtedy do załogi dołączył Jakub Kotowicz i stał się współtwórcą sukcesu Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt Chronionych. Ludzie mogli wpłacać datki, 1 %  od podatku. My mogliśmy planować nowe woliery, lotnie. Specjalizować się w leczeniu drapieżników. Mogliśmy przyjąć wymagające pomocy rysie, niedźwiedzie i wilki. Wielkie bieliki i małe sowy. W tej chwili najwięcej jest bocianów. Gromada myszołowów ćwiczy skrzydła w ogromnej lotni. Sarenki potrącone na autostradzie wracają do zdrowia. Drobne jeże zimują pod pierzynką ze słomy. Malutki zagubiony ryś, czeka na wiosnę, jak wyrośnie będzie wypuszczony. Pasja do zwierząt dzikich? Nie ma piękniejszej chwili niż wypuszczenie na wolność. Zwierzęta ranne, skazane przez system na śmierć. Ogromny orzeł albo mały jerzyk – nie ma znaczenia. „Naprawić” dzikie zwierzę i cieszyć się że poleciało. Swoista metafizyka.

• Nasi pacjenci to nie tylko psy i koty.

Jakie zwierzęta leczymy? Chyba łatwiej wymienić te, których nie mieliśmy okazji spotkać w lecznicy. Egzotyczne żaby, małe małpki, pająki, kangury, gadające papugi, anakonda, łoś albo wilk. Nie potrafimy odmówić, jeżeli ktoś prosi nas o pomoc, szczególnie gdy są to dzikie zwierzaki wymagające pomocy. Potrącona sarna także potrzebuje pomocy, diagnostyki. Nie możemy patrzeć jak kilka dni umiera w rowie. Szanse na przeżycie są małe, ale staramy się wykorzystać wszystkie możliwości medycyny weterynaryjnej, aby jej pomóc. Z przerażeniem obserwujemy, co dzieje się  na rynku zoologicznym. Co roku nowe gatunki zwierząt: małpy, żaby, węże i kompletnie nieprzygotowani na ich utrzymywanie nowi właściciele. Zaślepieni modą i kolorowymi obrazkami w telewizji, kupują zwierzaki, które później cierpią, chorują a niekiedy umierają. Nieprawidłowe żywienie i utrzymywanie w złych warunkach. Staramy się  z tym walczyć, ale na razie to walka z wiatrakami.

1.  Centrum Adopcyjne Lecznicy "Ada"-  projekt, którego celem jest znajdywanie domów porzuconym czworonogom.

Jest dużo psów w Polsce, które nie mają szans nawet na schronisko. Kruczki prawne i bezduszność urzędników. Nie są odbierane właścicielom, którzy je adoptują. Z drugiej strony schroniska, które pękają w szwach i brak należytego finansowania. To sprawia, że nie ma opcji aby bardzo chory pies miał szanse na wyleczenie w schronisku. Po prostu koszty przekraczają możliwości tych miejsc. Przygarniamy te psy, a potem walczymy o ich przyszłość. Z reguły są to psy bardzo chore, wymagające rozbudowanej diagnostyki i specjalistycznego leczenia, Psy bez skóry, bez łap, skrajnie wychudzone. Staramy się pokazać ich drogę do nieba. Najpierw wybranie imienia, nie mogą być anonimowe. Codzienne relacje z leczenia na Facebooku oraz Instagramie. Pokazujemy prawdę taką jaka jest. W końcu- przemiana w pięknego psiaka. Z reguły po takiej historii w odcinkach mamy całą kolejkę nowych właścicieli. Teraz tylko trzeba wybrać kto najlepiej zajmie się wychuchanym przez kilkanaście tygodni podopiecznym. 

• Mnóstwo fanów na fb również z zagranicy – jak to się udało?

Jesteśmy prawdziwi i autentyczni. Nie piszemy, że pies został znaleziony w lesie jeżeli nie jest to prawda. Pokazujemy, że ktoś po prostu wyjechał do Anglii i porzucił psiaka. Także jeżeli walka się nie uda i pies umiera. Nie ukrywamy tego. Przepraszamy, że nie daliśmy rady a ludzie to doceniają. Pokazujemy jak leczymy, razem czekamy na wynik z laboratorium który może być wybawieniem albo strasznym wyrokiem. Także relacje z nowych domów. Ludzie są z nami a my z nimi. To duży obowiązek, kilka razy dziennie trzeba meldować o stanie zdrowia zwierzaków na Facebooku, ale daje nam to dużą siłę. Ktoś o nas myśli, ktoś nas wpiera. Lecznicę na końcu świata, kilka kilometrów od ukraińskiej granicy

A tutaj kilka przykładów naszej pracy.

• Forest   

Pies Forest trafił do Centrum Adopcyjnego w marcu 2016 roku bez dwóch prawych łap. Zaplątał się we wnyki kłusownicze i leżąc osamotniony dwa tygodnie w lesie, odgryzł sobie kończyny szukając ostatniej możliwości oswobodzenia się. Pod swoje skrzydła przygarną go dr. Jakub, który najpierw uratował mu życie, a potem obiecał Forestowi, że odda mu to, co zabrał mu człowiek. Cały proces trwał ponad rok i skupił wokół siebie kilkunastu specjalistów z dziedziny medycyny weterynaryjnej. Dzisiaj Forest chodzi już na czterech łapach, a z Jakubem nie opuszczają się na krok!

• Oczko

• Strupek

• Goran

• Nuna

• Zwierzęta dzikie

• Plany i marzenia na przyszłość?

Marzenia? Jeszcze więcej wyratowanych zwierząt. Stworzyliśmy protezę dla „Foresta” a teraz chcemy aby protezy dla psów i kotów były bardziej dostępne dla właścicieli czworonogów które ucierpiały. Po prostu aby każdego było na nie stać. Także rozbudowanie działu rehabilitacji zwierząt. Rezonans magnetyczny, tomograf, specjalne pomieszczenia z bieżnią, laserem i innymi urządzeniami, które pozwolą szybciej stanąć na nogi. Także praca nad psychiką psiaków. Behawiorysta, psi psycholog. Chcemy też całkowicie zrewolucjonizować warunki w jakich żyją psy w schroniskach. Pragniemy pokazać, że nie musi być to beton i stal. Stworzymy miejsce w Polsce, które będzie wzorcem- „Psią wioskę”.  Co z dzikimi pacjentami? Jednym z głównych projektów jest "Pogotowie dla Niedźwiedzi"- jedyny  taki ośrodek w Polsce, który ma za zadanie leczyć i rehabilitować rannego, chorego i wycieńczonego niedźwiedzia.

Plany? Mamy zapełniony grafik do emerytury.