Kiedy pierwszy raz go zobaczyliśmy wyszedł z mamą się pokazać mama wróciła do boksu, a on zemną został przytuliłem go i powiedziałem mój Ty Bombelku i już wtedy skradł moje serce. Odebraliśmy go kilka miesięcy później, niestety jego stan nie był najlepszy był zarobaczony, zapiaszczony i miał zapalenie płuc, wtedy pierwszy raz ratowaliśmy mu życie.

Trafiliśmy na wspaniałych ludzi którzy pomogli nam i jemu przede wszystkim.

Wpadliśmy na pomysł, że skoro ludzie pomagają Bomblowi to czemu on nie mógłby pomagać innym wtedy pierwszy raz w dniu dziecka odwiedziliśmy jeden z miejscowych szpitali, dzieci chodziły z Bomblem po parku czesały go, zaplatały warkocze na ogonie i na grzywie, czyściły kopytka, głaskały i przytulały, Bombel szczere uściski odwzajemnia z uśmiechem, on bardzo lubi dzieciaki, może dlatego że ma do nich bliżej.

Od samego początku Guinness nie był naszym celem ani priorytetem, próbowaliśmy znaleźć sposób na sfinansowanie jego podróży i odwiedzin, nie było to takie proste, zwykle Fundacje szukają pieniędzy na drogie operacje, a nie na konia do przytulenia i chciały wykorzystać  Bombla.  A od Firm kiedyś usłyszeliśmy,  że nie chcą być negatywnie kojarzone z takimi rzeczami jak papierosy, alkohol i szpital!

Mamy wiele pomysłów takich jak książeczka z jego przygodami, spotkania w przedszkolach, szkołach, na zawodach, po to żeby mieć możliwość pomocy tym którzy tak najbardziej go potrzebują czyli o dzieciakach, które często uwięzione w murach szpitala by mogły zapomnieć choć na chwilęo swoich chorobach i problemach. Często żadne pieniądze ani leki tego nie dadzą co chwila zapomnienia i możliwość przytulenia do ciepłego BOMBELKA. Szukaliśmy dalej łatwo się nie poddajemy i wtedy dopiero powstał pomysł z Guinessem, teraz już prawie każdy wie, że to nie tylko wzrost BOMBLA zasługuje na rekord ale także jego serce, cel i misja.