Iwona Słabuszewska-Krauze
Czasami odnajdujemy się w sytuacji, której nigdy byśmy dla siebie nie przewidzieli. Patrzymy wstecz i dostrzegamy, jak pozornie zwyczajny moment zmienił całą naszą rzeczywistość. Takim momentem w moim życiu był dzień, w którym dostałam swoją pierwszą maszynę do szycia.
Nazywam się Paulina, mam 20 lat i na co dzień zajmuję się ogólnie mówiąc wszystkim. Większość mojego czasu zajmuje zgłębianie zawiłości języka i kultury rosyjskiej na uniwerystecie. Popołudniami zaś realizuję się na zajęciach z tańca towarzyskiego, dawnego i języka francuskiego. Jednak momentami, które przenoszą mnie w mój inny mały świat są te spędzone z igłą i materiałem w ręku.
Dziecięcą fascynację światem księżniczek, pięknych sukien i dzielnych mężów przeniosłam w dorosłe życie w postaci rekonstrukcji historycznej. Krawcową nie jestem. Moje dzieła składają się w 80% z własnej radosnej twórczości, nad którą niejedna krawcowa by zapłakała rzewnymi łzami, a w 20% z internetowych poradników. Niektórzy powiedzą, że to talent. Ja powiem, że to jest wiele godzin nerwów, pracy i ogromna determinacja.
