Runy to odmiana alfabetu germańskiego, który był stosowany od starożytności aż do XIII wieku – w niektórych skandynawskich wioskach nawet do XIX wieku - przez ludy zamieszkujące północną Europę, Skandynawię i Wielką Brytanię. Alfabet ten stosowano nie tylko do zwykłego pisania, ale także do wróżbiarstwa i celów magicznych. Runiczne inskrypcje znaleziono na kamieniach, biżuterii, broni i przedmiotach pochodzących z III wieku naszej ery, ale prawdopodobnie korzystano z nich o wiele wcześniej.
Przypuszcza się, że runy pochodzą z jednego z wielu alfabetów stosowanych w I wieku n.e. przez ludy śródziemnomorskie, które żyły na południe od plemion germańskich. Z dużym prawdopodobieństwem na rozwój alfabetu runicznego miały również wpływ wcześniejsze germańskie święte symbole.
W islandzkich sagach nie brakuje wzmianek o magicznej mocy run. Zgodnie z sagami, runiczne inskrypcje posiadały magiczną moc. Posługując się nimi można było przewidywać przyszłość, unikać nieszczęść, nadawać przedmiotom różne cechy, przygotowywać zaklęcia. Podobnie w późnośredniowiecznych pieśniach ludowych, posługiwanie się runami jest wymieniane jako metoda osiągania wymarzonych celów.
Z nordyckiej mitologii dowiadujemy się, że aby zdobyć wiedzę o runach, bóg Ódin wisiał na drzewie przez dziewięć nocy przebity włócznią, nic nie pijąc ani nie jedząc. Czy takie wyzwanie czeka każdego, kto zamierzy dowiedzieć się czegoś o runach? Niekoniecznie! Ten mitologiczny epizod może jedynie symbolizować trud związany z rzetelną nauką sztuki posługiwania się runami.
Przygodę z runami warto zacząć od podstaw. Postaramy się zatem wyjaśnić czym są runy i jak należy się z nimi obchodzić.
Zdrowe Pasje
Trwa ładowanie...