Podstawową cechą permakulturowych projektów jest to, że odpady produkowane przez jeden element stają się zasobami dla innego, a projekt jest tym lepszy, im więcej razy każdy odpad i zasób potrafimy wykorzystać zanim zniknie lub opuści nasze granice. Pamiętamy też, że w centrum permakultury znajduje się człowiek, to w relacji z nim projekt zawsze funkcjonuje. Zadziwiające więc jest, jak mało wagi przywiązujemy często do zagospodarowania odpadów produkowanych przez ludzi – produktów przemiany materii i wydalania. Siku i kupa to naprawdę cenne zasoby, które powinniśmy „uwzględniać w projekcie” tak, aby inne jego elementy z nich korzystały. W tym artykule zajmiemy się pierwszym z tych zasobów – moczem naszym, oraz odrobinę moczem naszych zwierząt.
