Maja Borowicz (fragment jej obrazu znajduje się powyżej) to polska malarka, której dzieła obsesyjnie krążą wokół tematyki miłości walczącej z przemijaniem. Zdają się krzyczeć:
"Spieszcie się kochać, bo czas i tak wygra!"
W związku ze zbliżającymi się świętami maści wszelakiej, życzę wszystkim, którzy przeczytają ten wpis, żeby walczyli. Żeby czas - ten podstępny, bezzębny, głupi dziadyga - był zawsze za Wami. A gdy w końcu wygra - bo jednak wygra - żebyście mogli mu wykrzyczeć tuż przed ostatnim aktem: "Ale to, co zdążyłem wyrwać życiu, jest moje!"
Chciałbym też wyciągnąć cyfrową, nierealną, niby nieprawdziwą rękę do wszystkich, których nie czekają święta "radosne", "ciepłe" czy "spokojne". Do wszystkich, których czeka czas raczej smutny i szary. Obiecuję, że w najmroczniejszej godzinie tych świąt będę z Wami.
Człowiek nigdy nie jest sam. Tylko czasami o tym zapomina.
Mam nadzieję, że pozwolicie mi odpocząć do sylwestra i wybaczycie, że nie będzie odcinka wideoaudiobooka "Orła Białego 3" tudzież Kazania Kościoła Jedynki w przyszłym tygodniu.
Wznowię wszystko w styczniu.
Jeśli ciekawi jesteście, nad czym pracowałem - skupiłem się w ostatnim czasie na występach w Astrofazie. W zeszłą sobotę nagrałem z Piotrem Koskiem i Leszkiem Błaszkiewiczem materiał o błędach ewolucji w ciele człowieka, a przez ostatnich parę dni przygotowywałem się do wystąpienia, znowu na łamach Astrofazy, o nieśmiertelności w kontekście moich książek, głównie serii "Gamedec". Mam nadzieję, że nagramy to w nowym roku.
Nie, Fabryka Słów wciąż nie odpowiedziała w sprawie publikacji "Orła Białego 3".
Piszę "Starą Kobietę i Smoka". Powieść ma w tej chwili circa 580 000 znaków ze spacjami.
Ściskam Was świątecznie i bardzo, bardzo, bardzo mocno pozdrawiam.
Marcin Sergiusz Przybyłek
Trwa ładowanie...