Rostomili, s wodóm to je tak, że roz ji je za kupa a inkszy roz za mało. Eszcze niedowno była fest posucha a ziymia tak twardo, że nie lza było nakopać ziymnioków kopaczkóm. Jarziny chciały wody, ale z nieba nie spadła ani kapka a kieby człowiek se zogródki nie podloł, to by psinco urosło. Ludzie uż ji rzykali do Pónbóczka, coby aspóń kapke popadało, bo przeca bez wody ni ma żywota. Nó a od poru dni fórt padze a wody uż je tela, że ziymeczka ji uż nie chce, tóż zaczyno stoć na wyrchu a ciśnie sie aji do piwnice. Terazy, kiej uż je wszecko poskludzane z pola, to tej wodziczki nie trzeja aż tak moc – tyknie, coby banioki były pełne, coby człowiek mioł wode dlo gowiydzi. Ale banioki uż downo przeloły a na gróntach a na miedzach sie robióm przeogrómnie wielkucne kałuże. Fórt padze a padze dwa dni w kónsku, jakby sie odewrził jakisik wielkucny baniok s wodóm tam na wyrchu na niebie u Pónbóczka. Terazy ludzie rzykajóm, coby przestało padać, bo tej wody uż je dość. Człowiek sie dziwo a czyto, co sie wszecko robi na dziedzinach, że oto tam zaloło chałupe a tam ludzie musieli iść z chałupy, bo rzyka wyloła – to je straszne a mi tych ludzi je fest żol. W tym dziwucnym świecie, co w nim bywómy wody abo chybio, lebo ji je za kupa. Terazy, jak ji nie trzeja to sie leje z nieba całymi amprami a kiej jarziny na zogródce ji chciały aspóń kapke, to nie spadła ani kapka. Wody trzeja, woda to je żywot, ale kiej ji je za kupa, to człowiek wiela razy nie poradzi nic zrobić. Wodziczka je dobro, kiej je we szklónce, w amprze, lebo w banioku ale kiej rzyka wyleje, abo stow roztargo groble to uż ni ma żodno sranda. Starzi ludzie prawili, że woda je o wiela gorszo od ognia, bo ogiyń lza zgasić wodóm, ale wody nie lza niczym sztopować niczym. Kiej ji je za kupa, to óna wlezie wszyndy, wszecko zebiere, roztargo, zbulo a kaj yny co. Snano je yny wtynczas, kiej oto szuści w rzyczce, lebo pómału kapie z nieba do zogródki na jarziny. Każdo woda, aji ta nejwiynkszo kiejsi zyndzie z gróntu a z miedzy a zaś bydzie kapać z nieba tak, że nie narobi szkód. Terazy ji je za kupa, je ji tak moc, że wlazuje aji do chałup, tóż trzeja rzykać za tych boroków ludzi, kierzi musieli iść precz z chałupy. Niech Pónbóczek do siły wszeckim, kierzi pómogajóm ludzióm przi wielkucnej wodzie a aji tym kierym wielkucno woda zrobiła krziwde.
Gwara Śląska Cieszyńskiego
Trwa ładowanie...