Przed XX wiekiem w większości krajów Azji Środkowej, w których dominującą religią był islam, używano alfabetu arabskiego. Było to szczególnie popularne w regionach zamieszkanych przez Turków i Persów.
Po rewolucji bolszewickiej w 1917 roku Związek Radziecki zaczął wprowadzać reformy językowe, mające na celu unifikację i modernizację języków ludów Azji Środkowej.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku, nowe niepodległe państwa w Azji Środkowej zaczęły odchodzić od cyrylicy w ramach procesów odbudowy tożsamości narodowej. Każde z tych państw obrało nieco inną ścieżkę.
Posłuchaj Zuzanny Krzyżanowskiej z Ośrodka Studiów Wschodnich dla podcastu Podróż bez Paszportu.
Trwa ładowanie...