Wyzwania
Z racji, że sam jestem przedstawicielem środowiska osób z niepełnosprawnościami mam wielu znajomych z nim związanym.
Prowadzimy rozmowy na wiele tematów, wymiana doświadczeń, porady lub zwykłe rozmowy na prywatne sprawy. Wśród ludzi dotkniętych podobnym problemem skraca dystans, szybciej przechodzi do istoty meritum.
Jest coś, co bardzo mnie smuci! Wielu z nas uważa, że są gorszymi ludźmi. Nie mówią tego wprost, ale z kontekstu rozmów można to jednoznacznie wnioskować. Rezygnują bądź nie podejmują próby związania się z kimś, startu w dorosłe życie, podjęcia pracy, zrobienia czegoś dobrego dla siebie itd.
Tak bardzo ulega się swoim nawykom, lękom przed podjęciem wyzwania, że tkwi się w tym samym miejscu. Brak wiary w siebie to nie tylko cecha charakteru, to także podejście reszty społeczeństwa, brak skutecznych rozwiązań systemowych. Nierzadko brakuje zwykłej wiedzy lub chęci zmiany swojej sytuacji.
Nie jesteśmy gorsi! 
Nie da się, mnie nie stać, mnie przecież nie wybiorą, on/ona woli sprawnego, bo ja nie mogę dać tego, czy tamtego, bo dziecko, finanse, kłopot z pomocą itd. Tak często się to powtarza, że w końcu bierze się to za pewnik.
Wkurza mnie to!! Wkurza, tym bardziej że sam miałem taki okres po swoim urazie kręgosłupa. Straciłem wiele z życia… Na szczęście to przeszłość, pokora nie znikła, ale wierzę w siebie, daję z siebie tak dużo jak mogę! Ograniczenia przede wszystkim widzę w braku czasu, kryzysach w zdrowiu, nie w możliwościach!
Nim powiesz „nie da się, nie mogę” najpierw spróbuj zmierzyć się z wyzwaniem! Jeśli coś nie przynosi zamierzonego efektu, nie działa, jakbyśmy chcieli, zmień sposób, poszukaj innego rozwiązania!
Tomasz Osóbka
Trwa ładowanie...