Strategy&Future

Zwykliśmy myśleć, że skoro Księżyc jest na tyle blisko, iż bez problemu jesteśmy w stanie zaobserwować szczegóły na jego powierzchni, to również bezproblemowo możemy na niego dotrzeć, po czym stamtąd wrócić. Za to Mars jawi się nam jako obiekt daleki i niedostępny. W końcu widujemy go tylko jako jasnoczerwoną kropkę na nocnym niebie. Tymczasem już sam Wernher von Braun przekonywał, że powinno się najpierw udać na Marsa, a dopiero potem na Księżyc. Dlaczego akurat tak?

Aby ciało utrzymało się na orbicie okołoziemskiej, musi poruszać się z pierwszą prędkością kosmiczną wynoszącą V1=7,91 km/s. Nie ma znaczenia, czy jest to obiekt działający, jak na przykład satelita, czy coś drobnego, choćby odłamek lakieru. Jeśli mamy na orbicie strategicznie ważnego satelitę, a w jego kierunku porusza się inny obiekt, ich prędkości sumują się. Jeżeli dojdzie do zderzenia, to następuje ono z prędkością zbliżoną do 16 km/s. Dla porównania, pociski broni konwencjonalnej poruszają się z prędkościami zdecydowanie poniżej 1 km/s.

W trakcie dyskusji na temat podboju kosmosu bardzo łatwo zapomnieć o sprawach na pierwszy rzut oka bagatelnych, których jednak bagatelizować nie można. O śmieciach kosmicznych mówi się mało lub wcale. Nie jest to temat popularny, wszak „śmieci” kojarzą nam się tylko źle. Tak jest również w omawianym wypadku.