Moje małe marzenie 🌌
Od zawsze chciałem dotknąć Norweskiej ziemi, stanąć na skutej lodem tundrze i uchwycić taniec świateł północy – to magiczne, kolorowe piękno, które od wieków rozpala wyobraźnię. To chyba marzenie każdego pasjonata zorzy polarnej.
Ale dla mnie to coś więcej niż tylko zdjęcia. To chęć dzielenia się pasją, pomagania innym, inspirowania do działania. Wiele osób pyta mnie o ustawienia aparatu, o obróbkę, o to, jak złapać ten jeden, wyjątkowy kadr. Dla mnie to drobiazgi – a dla Was mogą być tym małym impulsem, który otworzy nowe drzwi i pozwoli zrobić kolejny krok w fotografii.
Chciałbym, żebyśmy zrobili to razem – krok po kroku, budując zgraną, kreatywną społeczność, która się wspiera, uczy i wspólnie rozwija.
Dołączając do mnie na Patronite, pomagasz mi spełniać marzenia, ale też tworzysz coś większego – przestrzeń, w której pasja naprawdę łączy ludzi.
Do zobaczenia w terenie , może kiedyś się spotkamy ;)
A teraz coś o mnie ;)
Od zawsze fascynowało mnie nocne niebo. Mogłem godzinami wpatrywać się w gwiazdy, szukając spokoju, tajemnicy i piękna, które trudno opisać słowami. Niestety, w Polsce bezchmurne noce to rzadkość — można je policzyć na palcach jednej ręki. Z tego powodu, mimo miłości do astrofotografii, coraz częściej sięgam po aparat w ciągu dnia.
Z czasem zrozumiałem, że nie muszę wybierać. Połączyłem świat fotografii dziennej i nocnej — krajobrazy, światło, cień i odrobinę magii nocy. Dzięki temu mogę być aktywny niemal codziennie, uczyć się, rozwijać i odkrywać nowe miejsca, nie czekając w nieskończoność na pogodę.
Moja przygoda z niebem zaczęła się, gdy miałem około 10–12 lat. Siedziałem na balkonie do późna, wpatrując się w gwiazdy. Nie miałem sprzętu ani nawet dobrego telefonu — tylko zachwyt i ciekawość. Dopiero w wieku 23 lat kupiłem pierwszy, używany teleskop. Od tamtej pory przepadłem: pierwsze obserwacje, pierwsze planety, konkursy, nieprzespane noce przy obróbce zdjęć, wzruszenia i frustracje. Wszystko to doprowadziło mnie do miejsca, w którym jestem dziś — z większą wiedzą, doświadczeniem, sprzętem i przede wszystkim pokorą.
A dziś nie jestem już sam. Mam Was — ludzi, którzy mnie wspierają, motywują i są ze mną na dobre i na złe.
Dziękuję!
Najnowsi Patroni
