Zapraszamy Was do naszego świata, którego centralne miejsce znajduje się w Skowieszynku, a konkretnie w stodole, którą zbudowaliśmy własnymi rękami i założyliśmy tam teatr.
Teatr Klepisko.
Fundacja i teatr w jednym. To oddolna inicjatywa zapoczątkowana w 2015 roku przez aktora Jana Wawrzyńca Tuźnika, który marzył o własnym alternatywnym, profesjonalnym teatrze. Jak zamarzył, tak też zrobił. Razem z grupą młodych artystów otworzył go w zwykłej, wiejskiej stodole w Skowieszynku, pod Kazimierzem Dolnym. Początkowo miał to być tylko i wyłącznie teatr. Bardzo szybko okazało się jednak, że Klepisko ma olbrzymi potencjał do bycia „punktem kultury”, artystyczną przestrzenią łączącą różnego rodzaju gałęzie sztuki. Malarstwo, muzyka, performance, gry typu LARP, edukacja kulturalna, warsztaty, rezydencje, plenery filmowe…
Klepisko od powstania jest otwarte na każdy przejaw twórczości.
Naszą pasją jednak na zawsze pozostanie teatr – miejsce wystawiania sztuk poruszających ważne dla nas, dla kondycji współczesnego człowieka, problemy.
Chcemy mówić o tym, o czym na co dzień milczymy.
Tworzymy alternatywną przestrzeń kulturalno-artystyczną, a nie lokalne, pudełkowate centrum kultury. Miejsce z unikatowym charakterem, z duszą, w którym każdy artysta czułby się swobodnie, a widzowie chcieli się nawzajem spotykać i obcować ze sztuką, do której nie mają łatwego dostępu.
Klepisko to rodzina, która daje swobodę wypowiedzi i poczucie integralności, akceptacji, swojskości. Atmosfery “jak w domu”, zachęcającej do spotkania z drugim człowiekiem, gdzie każdy znajdzie swój kąt.
Od 2015 roku gościliśmy na deskach stodoły różnych twórców (muzyków, zespoły teatralne itp.), gdyż widzimy wielką wartość integracji artystycznej towarzystwa z gminy, powiatu, ale i całego województwa lubelskiego.
W ramach wzajemnej współpracy zaprosiliśmy
Fundacja od 5 lat współpracuje z Pardes Festival i festiwalem Kazimiernikejszyn, co roku organizując w stodole koncerty znakomitych kapel i muzyków. Na przestrzeni lat w jej siedzibie można było usłyszeć twórców takich jak:
Oprócz koncertów fundacja otworzyła przestrzeń „stodoły” m. in. wernisażom autorstwa Dawida "Denver" Kędzierskiego oraz Michała Mroczki, warsztatom otwartym slack line, warsztatom teatru fizycznego. Zorganizowaliśmy zostały psychoedukacyjne i teatralne warsztaty dla dzieci i młodzieży – dwa lata z rzędu w ramach projektu na temat przeciwdziałania alkoholizmowi we współpracy z Urzędem Miasta w Kazimierzu Dolnym.
Dodatkowo stworzono u nas jedną rezydencję artystyczną dla ludzi zajmujących się sztuką i kulturą pt. „Tripoint Sumer Session”, w ramach której powstały dwie etiudy teatralne, jeden film krótkometrażowy, instalacja artystyczna oraz minikoncert.
Fundacja Klepisko uczestniczyła również w projekcie „Nantes Creative Generations” w Nantes we Francji, reprezentując powiat puławski jako młoda organizacja NGO.
Na przestrzeni lat wystawiliśmy kilka autorskich spektakli. Pierwszą klepiskową premierą w 2015 roku była „Stypa” .
To historia dwóch braci, którzy po latach przyjeżdżają z miasta do rodzinnej wsi. Towarzyszą im ich partnerki życiowe. Dwie pary, jedna stodoła oraz stypa po zmarłej babci jest punktem wyjściowym spektaklu. Fabuła jest jedynie pretekstem do poruszenia poważniejszych problemów. Problemów dotykających każdego człowieka: miłość, seks, pieniądze itp.
Scenariusz do tego autorskiego spektaklu powstał na podstawie opowieści najstarszych mieszkańców wsi.
Kolejnym poważnym przedsięwzięciem byli „Władcy” – spektakl stworzony we współpracy z Teatrem Latarnia z Białegostoku. Grany były kilka razy w Skowieszynku jak i w innych miastach, zebrał różne nagrody, m.in. Buławę Hetmańską na Zamoyskim Lecie Teatralnym.
„Władcy” to opowieść złożona z siedmiu rozdziałów inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.
Każda z części to wyspa na rzece historii, każdą rządzi inny w ł a d c a, każda opowiada o innym wydarzeniu z tragicznych dziejów Europy.
| Kongo | Hołogomor | Radziłów | Kisielin | Srebrenica | Utoya | Zamachy |
Dwie strony: kat i ofiara. Pokazujemy, jeśli się tylko da, na czym polega ideologia władców, ich obłąkanie. Ile w tym jest przypadku? Dajemy im na scenie prawo do wydawania swoich morderczych rozkazów, czynienia zbrodni. Jedną z głównych inspiracji do rozpoczęcia pracy nad spektaklem była powieść Williama Goldinga „Władca much”. Scenariusz oraz zdarzenia dramatyczne były tworzone przede wszystkim w oparciu o teksty źródłowe i historyczne. Motywem przewodnim spektaklu stało się – ludobójstwo.
Spektakl “Władcy” jest także odnajdywaniem w historii tropów, które odkrywają nam oblicze współczesnego terroryzmu. Terroryzm rozrasta się rozsiewając plony coraz bliżej każdego z nas. Zbyt szybko. Zbyt blisko. Być może owa analiza to jedyne co możemy zrobić aby ujarzmić strach i pójść dalej. Być może na którejś z wysp zobaczymy również i swoją twarz.
Występują: Urszula Chrzanowska, Paula Czarnecka, Cezary Jabłoński, Jakub Klimaszewski, Katarzyna Kołodziejczak, Rafał Pietrzak, Jan Wawrzyniec Tuźnik
Reżyseria: Mateusz Tymura
Autorka dramatu: Magdalena Wleklik
Współpraca scenograficzna: Aaliyah Navras
Choreografia: Iza Szostak
Asystent reżysera: Błażej Twarowski
Koordynacja: Katarzyna Kapuścińska, Olga Lemieszek
Wsparcie techniczne: Tomasz Waszczeniuk, Piotr Duniewski
Zdjęcia: Robert Szczepański
Przedostatnim wielkim, plenerowym spektaklem był „Zamek”, wystawiony na Zamku w Kazimierzu Dolnym we wrześniu 2019 roku we współpracy z lokalnymi artystami z województwa lubelskiego: Mają Wolny, która napisała scenariusz, Martą Zbańska – twórczynią kostiumów i scenografii, Michałem Lechem – muzykiem. Był to pierwszy taki wysokiej klasy spektakl wystawiony na dziedzińcu zamku w Kazimierzu Dolnym, wyprodukowany dzięki funduszom pochodzącym z kazimierskich instytucji: Zespołu Zamkowego oraz KOKPIT-u.
A kim pan jesteś? Nie jesteś ani ze wsi ani z zamku. Pan jesteś niczym, ale niestety jest pan jednak kimś. Jest pan człowiekiem obcym, ponadliczbowym, który wszędzie zawadza, człowiekiem, z powodu którego powstają ciągłe kłopoty.
Sztuka jest adaptacją powieści Franza Kafki pod tym samym tytułem: „Zamek”. Utwór jest ostatnią częścią trylogii (Ameryka, Proces, Zamek). Uznawany za najbardziej tajemniczy z wszystkich trzech powieści.
Reżyseria: Jan Wawrzyniec Tuźnik
Adaptacja: Maja Wolny
Scenografia/Kostiumy: Marta Zbańska
Muzyka: Mike Beer
Obsada: Kacper Kubiec, Konrad Biel, Diana Grzeszek, Michał Jóźwik, Bartosz Gomoła, Oskar Rybaczek oraz statyści z okolic Kazimierza Dolnego.
Recenzja dla Kazimierzdolny.pl
Ostatnim przedsięwzięciem było wystawienie spektaklu „Matka” w mieszkaniu reżysera w Lublinie w grudniu 2019 roku. Prawie całą przestrzeń mieszkalną zaadaptowano pod scenę, a na jeden spektakl mogło wejść maksymalnie 35 osób.
Matka. Osoba, z którą jesteśmy od początku najsilniej związani. Relacja z nią wpływa na całe życie – to jak się zachowujemy, jakich dobieramy partnerów, jak wygląda nasz kodeks moralny. W dobie współczesnego pędu przestaliśmy dbać o bliski kontakt. Zaczęliśmy wymieniać, a nie naprawiać. Szczególnie tę pierwszą więź warunkującą wszystkie kolejne; rzucającą światło na to, jakimi ludźmi się staniemy. To właśnie specyficzna relacja pomiędzy synem a matką jest materią, wokół której koncentruje się spektakl, będący swoistym laboratorium tej zależności. Własne doświadczenia, naukowe eksperymenty, mit o Edypie i twórczość Witkacego posłużyły jako trampolina do artystycznego przyjrzenia się temu pierwotnemu zjawisku, które odznacza piętno na całym naszym życiu – czy jesteśmy tego świadomi, czy jeszcze nie. Dostajemy od matki prezent w postaci szlifu życiowego – światopoglądu, zbioru przykładowych zachowań, wychowania. Możemy ten „pakiet” próbować zmienić, być do niego w zupełnej opozycji, a możemy go też zaakceptować. Niezależnie od wszystkiego staje się on naszym punktem odniesienia. Matka zawsze jest naszym punktem odniesienia. Gdzie opowiedzieć taką historię? W jakiej scenerii najlepiej przyjrzeć się relacji tak silnej, że aż boli? Tam, gdzie za firanką i czterema ścianami najczęściej rozgrywają się rodzinne radości, ale też i tragedie. Tam, gdzie codziennie śpimy, myjemy zęby i pijemy gorzką herbatę… W domu.
Intymna historia dwójki ludzi, którzy są ze sobą związani w nierozerwalny sposób.
Scenariusz na podstawie dramatu "Matka" Witacego, "Króla Edypa" Sofoklesa, danych naukowych, statystyk, eksperymentów psychologicznych oraz w oparciu o własne doświadczenia twórców.
Reżyseria i adaptacja: Jan Wawrzyniec Tuźnik
Obsada: Diana Grzeszek, Konrad Biel
Spektakl powstał przy pomocy środków pochodzących ze stypendium Marszałka Województwa Lubelskiego.
Recenzja dla "Dziennika Teatralnego"
Recenzja dla portalu Teatralny
Materiał przygotowany przez TVP Lublin dla "Stop Kultura"
Oprócz wydarzeń stricte teatralnych, na przełomie maja i czerwca 2019 r. (pięć weekendów) dzięki grantowi od Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po raz pierwszy Fundacja uczestniczyła w projekcie „Kultura Dostępna”, do którego zaprosiła jako partnerów pięć placówek oświatowych z gminy Kazimierz Dolny, Kazimierski Ośrodek Kultury Promocji i Turystyki oraz Urząd Miasta w Kazimierzu Dolnym. Zrealizowała cykl warsztatów improwizacyjno-teatralnych dla młodzieży z gminy – „Przybory Przybory” zwieńczony Wielkim Finałem otwartym dla całej społeczności, pełnym pokazów teatralnych: dwie etiudy przygotowane w ramach warsztatów przez młodzież oraz spektakl Teatru Impro w wykonaniu lubelskich improwizatorów.
Wspieramy siebie lokalnie. 2019 roku zorganizowaliśmy wielkie lokalne wydarzenie „Klepnij się na szkołę” – akcję charytatywną, dzięki której zebraliśmy pieniądze na funkcjonowanie Społecznej Szkoły Podstawowej w Skowieszynku. Tym razem złączyliśmy siły całej społeczności wsi i stanęliśmy wszyscy razem w klepiskowej stodole, by wspomóc pokazami artystycznymi leżącą o rzut beretem od naszej stodoły szkołę. Chcąc zapewnić dzieciom jak najlepsze warunki i narzędzia do rozwoju, a pedagogom komfort nauczania i możliwość korzystania z nowych instrumentów edukacyjnych, podarowaliśmy trochę czasu i pare groszy, by miały szansę do pogłębiania własnych pasji i umiejętności.
15 sierpnia 2020 roku obchodzimy 5-lecie powstania teatru i fundacji w jednym.
I na tym nie poprzestaniemy.
Klepisko istnieje tylko dzięki ludziom, a póki pasja płonie w Waszych i naszych sercach, Klepiskowa Stodoła będzie dalej płonąć twórczym potencjałem.
