Wiele osób, którym podobają się moje wędrówki pyta czy można mnie jakoś wesprzeć. Skoro są zainteresowani to uznałam, że najlepiej będzie założyć konto na Patronite i umożliwić udzielenie mi wsparcia finansowego tym, którzy dostrzegają w mojej twórczości jakąś pozytywną wartość :-) Pisanie tekstów i montaż filmów, nie wspominając o samym kręceniu materiału, to bardzo dużo pracy. Bardzo lubię robić filmy, ale montaż to długie godziny spędzone przed monitorem. Może dzięki Wam na najbliższej wyprawie będę mogła schronić się przed nawałnicą w jakimś przytulnym schronisku :-)
Ostatnimi czasy prześladują mnie awarie sprzętu: rozbity obiektyw, wadliwe oprogramowanie nowego aparatu, uszkodzone pliki na kartach pamięci, awaria dysku. Wszystko to jest niestety bardzo kosztowne, tym bardziej dziękuję za dotychczasowe wsparcie.
Wszystkie wyprawy odbywam w stylu ekonomicznym, stroniąc od luksusów takich jak łóżko i ciepła woda w hostelu czy posiłek w barze. Z czasem nauczyłam się maksymalnie ciąć wydatki, przez co moje wędrówki nabrały nieco ascetycznego charakteru, ale nie narzekam na to zbytnio. Wydatkami, których nie da się uniknąć są wydatki na jedzenie na szlaku, sam dojazd i sprzęt, który zwyczajnie się po drodze zużywa. Rocznie zużywam kilka par butów, muszę w końcu wymieniać dziurawe ubrania. Dostaję trochę sprzętu do przetestowania od różnych firm turystycznych, ale ponieważ jestem bardzo wymagającym użytkownikiem i krytycznym testerem, nie każda firma ma odwagę coś mi przekazać. Ani na swoim blogu, ani na YouTube niczego nie reklamuję. Nie włączyłam również reklam i monetyzacji. Przyjęłam taką strategię, ponieważ nie podoba mi się świat, w którym jedyną wartością jest zysk.
Odkąd pamiętam, moim marzeniem było życie w lesie. Fascynowała mnie otaczająca natura i chciałam być bliżej niej. W pewnym momencie zdałam sobie sprawę z tego, że da się to zrobić. Zaczęłam od podróży rowerowych po Polsce, ale kiedy w 2013 przeszłam dwie trzecie Głównego Szlaku Beskidzkiego poczułam, że długodystansowe wędrówki to jest to! Wtedy założyłam bloga, na którym publikuję relacje ze szlaków, porady i recenzje sprzętu turystycznego. Nieco później założyłam kanał na YouTube z filmami z wędrówek, testami i poradnikami.
Obecnie większą część roku spędzam na szlaku. Przeszłam już ponad 41 000 km. Na nowozelandzkim szlaku Te Araroa dostałam swoje szlakowe imię "Zebra". Przez trzy lata zdobywałam amerykańską Triple Crown of Hiking: Appalachian Trail, Continental Divide Trail i Pacific Crest Trail. Przejście wszystkich trzech szlaków Korony zajęło mi 382 dni. Podczas realizacji tego projektu przeszłam 13 tys. km w 22 stanach, pokonałam 811 km przewyższeń, wspięłam się 11 razy powyżej 4000 m n.p.m. Za zdobycie Potrójnej Korony otrzymałam Kolosa w kategorii Wyczyn. Podczas przejścia Japonii w 2023 osiągnęłam jako druga Europejka przebyty pieszo z plecakiem dystans równy obwodowi Ziemi na równiku: 40075 km.
W 2020 pierwszy raz przeszłam trasę, którą sama zaplanowałam - nazwałam ją Sverige på längden, czyli Szwecja wzdłuż. To była bardzo romantyczna podróż i spełnienie marzeń, bo Daleka Północ fascynuje mnie szczególnie. Uwielbiam Laponię i Góry Skandynawskie.
W 2021 chciałam się trochę wygrzać po wszystkich górach, w których marzłam w poprzednich sezonach - ruszyłam na Bałkany i pokonałam Chorwacki Szlak Długodystansowy.
W 2022 z kolei udało mi się zrealizować marzenie przejścia wzdłuż Norwegii. Była to pierwsza wyprawa realizowana dzięki wsparciu Patronów.
W 2023 dokonałam pieszego trawersu Japonii, o którym marzyłam przez kilka lat. Była to pod wieloma względami wyprawa w nieznane, ale, oprócz wyczynu sportowego, również jedna z moich najciekawszych podróży.
Pomiędzy tymi najdłuższymi wędrówkami znalazło się miejsce na wędrówki po Polsce. Od 2014 realizuję projekt przejścia wszystkich polskich szlaków PTTK o długości powyżej 100 km. Stworzyłam kompletną (aczkolwiek wciąż rozrastającą się) listę polskich szlaków, która zainspirowała wiele osób do tego, żeby eksplorować nieznane szlaki na polskich nizinach - często niedoceniane, a bardzo malownicze. Po Polsce nie zawsze wędruję samotnie - krótsze szlaki to doskonała okazja, żeby spędzić czas z przyjaciółmi, których na takie wędrówki często zapraszam.
