Umówmy się. Nie byłabym w stanie bez Ciebie zrobić nic. Nic ponad marne próby, które nigdy nie kończyły się dobrze. Dlaczego? Bo nie mam w sobie ani krzty zdrowego rozsądku, jeżeli chodzi o dbałość o siebie i próbując zrobić coś więcej, niż tylko przetrwać... Zaharowywałam się na śmierć, kompletnie bez większego skutku. 

Od czterech lat wspieracie mnie Wy. Osoby Patronujące. Będę tak o Was mówić mimo, że jakiś czas temu przez to straciłam wsparcie dwojga ludzi. Trudno. Szacunek dla Każdego jest dla mnie ważniejszy. 

Od czterech lat, pieniądze od Osób Patronujących przeznaczam na kilka, kluczowych rzeczy. 

Po pierwsze: na wynagrodzenie dla mojej Asystentki. Nie jesteście w stanie sobie wyobrazić, jak ogromnym przełomem w moim życiu stała się obecność Oli. Jestem autystyczna. Realnie doświadczam trudności, których trudno się domyślić widząc tylko mój medialny wizerunek. Dzięki Oli mogę nie tylko sprawnie prowadzić moją działalność i budować te wszystkie ścieżki i drogi, by neuroróżnorodność mogła rozpełzać się po świecie. Dzięki Waszemu wsparciu mogę zatrudniać Olę, która niejednokrotnie pomaga mi w sprawach mnie najzwyczajniej przerastających. Co też pozwala mi lepiej i wydajniej wykonywać te rzeczy, które nie stanowią problemu. Bo wiecie, całą swoją pracę opieram na przekonaniu, że trudności należy kompensować i obchodzić a wspierać i rozwijać mocne strony. 
 

Po drugie, dzięki Waszemu wsparciu mogę brać udział w różnego typu wykładach, konferencjach, spotkaniach, na które bez Was zwyczajnie nie byłoby mnie stać. W ostatnich latach zostałam zakwalifikowana do wystąpień podczas konferencji w Anglii i Irlandii oraz zaproszono mnie do dwóch, ważnych międzynarodowych projektów badawczych. Jeden z nich jest prowadzony przez Uniwersytet w Oxfordzie i dotyczy  wykorzystania mocnych stron, tożsamości i dobrego samopoczucia osób autystycznych dla poprawy ich życiowego dobrostanu. Rozumiecie... No to jest właśnie to, co buduje Lepszy Świat dla Neuroróżnorodności. Słowo honoru, nie byłoby mnie stać na działalność naukową, gdyby nie Wy i to, co dla mnie robicie. Nie mam z tych wydarzeń niesamowitych fotek, bo... jestem bardzo zaangażowana w to, co wówczas robię. 

Co jeszcze? Oprócz oprogramowania na które nie byłoby mnie stać, czy jakiś tam mikrofonów dzięki którym mogę w miarę przyzwoicie nagrywać podcast i lampie dzięki której widać mnie na webinarach? Oprócz tysięcy godzin pracy spędzonej nad opracowywaniem narzędzi do diagnozy potrzeb i programów wsparcia osób autystycznych i ich środowisk skoncentrowanych na ich potrzebach a nie zachowaniu? 

Jeszcze najważniejsza rzecz. 

Program Leczenia Traum 

Kiedyś, dawno temu, myślałam, że drogą do bycia razem ze sobą w jednym społeczeństwie jest konieczność dostosowywania się autystycznej mniejszości do większości.
Byłam w błędzie, ale w tamtych czasach rewolucyjna była już teza, że to dostosowywanie się nie może być wymuszane przemocą.

To był okres, gdy dzieci i osoby nie mieszczące się w rozwojowym mainstreamie poddawano wyrafinowanym torturom, dziś trudno wyobrażalnym. No bo spróbujcie sobie wyobrazić dziecko polewane lodowatą wodą, by zaczęło zachowywać się tak, jak jego "terapeutom" się uwidziało. Spróbujcie wyobrazić sobie człowieka przywiązanego większość swojego życia do łóżka/fotela, albo rażonego prądem, żeby oduczył się jakiegoś zachowania... 

Czy od tamtej pory coś się zmieniło? I tak, i nie. Wciąż osoby z mniejszości rozwojowych doświadczają przemocy w imię "terapii". Zmniejszyło się społeczne przyzwolenie i pojawia się przestrzeń, żeby rzeczy nazywać po imieniu oraz proponować inne, humanistyczne i empatyczne strategie, które wspierają a nie wyniszczają, lecz wciąż potrzeba więcej...

Dlatego postanowiłam uruchomić pierwszy w Polsce Program leczenia traum i zaburzeń psychicznych u osób ze spektrum autyzmu. Badania naukowe są bezlitosne. Około 60% osób autystycznych choruje na zaburzenia postraumatyczne. Większość z nich, to ludzie niepełnosprawni intelektualnie wobec których stosuje się najpotworniejsze "interwencje" i którzy są najbardziej bezradni. Z uwagi na swoje możliwości intelektualne i zwykle duże ograniczenia komunikacyjne nie mają szans na żadną psychoterapię.

Próbuję to zmienić. 

Co roku, od 3 lat, realizuję darmowe sesje terapeutyczne dla osób w spektrum z zaburzeniami w obrębie zdrowia psychicznego. Wspieram nieodpłatnie rodziny osób najbardziej poszkodowanych. Od dwóch lat bez wynagrodzenia prowadzę grupę wsparciowo - psychoedukacyjną dla rodziców osób autystycznych z OCD. Zorganizowałam "po kosztach", bez wynagrodzenia wyjazd wytchnieniowy dla rodzin osób w kryzysie zdrowia psychicznego. Regularnie przekazuję pieniądze, które od Was dostaję, jako darowiznę do Fundacji Prodeste, gdzie także moi koledzy dzięki temu mogą realizować pracę terapeutyczną dla niektórych osób za darmo. Dofinansowałam wycieczkę dla dzieci z Oddziału Dziennego. Wiem, jak to brzmi. Ale uwierzcie - dla osób autystycznych możliwość realizacji zainteresowań to wspaniała terapia. Zwłaszcza w przyjaznej grupie społecznej. 

Nie jestem w stanie wymienić wszystkiego, co robię dzięki Wam. Natomiast być może już zorientowaliście się, że nie ma żadnej opcji, żeby wsparcie w wysokości (realnie) kilku tysięcy miesięcznie pozwalała finansować tak wiele, prawda? 

No nie ma opcji. Dlatego robię jeszcze jedną rzecz. Powiedzmy, że "inwestuję". Materiały, które przygotowuję i opracowuję w formie webinarów oraz e-booków od ponad roku sprzedaję. Za niewielkie kwoty, dzięki czemu są dostępne tak naprawdę nadal dla praktycznie każdego a ja uzyskuję dodatkowe pieniądze, które mogę poświęcić na całokształt pracy, którą wykonuję każdego dnia. 

Aha. Zapomniałam. Dzięki Wam mogę sobie pozwolić także na to, by od czasu do czasu odpocząć. To bardzo, bardzo ważne. Dziękuję. 

Kim jestem? 

Psychologia rozwoju człowieka to moja olbrzymia pasja. Jestem pedagogiem specjalnym, psychoterapeutką transkulturowej psychoterapii pozytywnej w trakcie certyfikacji, zrobiłam doktorat z nauk społecznych mimo, że gdy kończyłam podstawówkę, moi nauczyciele nie widzieli dla mnie miejsca nawet w szkole zawodowej. Jestem osobą rozwijająca się w spektrum autyzmu. Jestem matką. Na szczęście od kilku lat mogę powiedzieć też, że jestem sobą. Za swoją pracę zostałam uhonorowana tytułem Ambasadorki Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych oraz jako Prezes zarządu Fundacji Prodeste jestem laureatką II miejsca konkursu regionalnego "Lodołamacze"w kategorii „biznes odpowiedzialny społecznie”. 

Napisałam i wydałam cztery książki oraz kilkanaście e-booków. Piszę kolejne. Chciałabym mieć możliwość pisać więcej i dzielić się z ludźmi tym, co przez lata wypracowałam i odkryłam, ale nie tylko przez tradycyjne kanały naukowe, lecz także w relacji. Relacje są ważne i potrzebne. Chciałabym, żebyśmy spotykali się w prywatnej przestrzeni, która da nam możliwość rozmawiania o rzeczach, których niekoniecznie chcę dotykać publicznie a które często pojawiają się w pytaniach, jakie ludzie do mnie kierują. Możemy rozmawiać o wszystkim.

Jestem osobą autystyczną oraz matką trojga neuroatypowych młodych ludzi z których jestem niezwykle dumna. Uwielbiam podróżować i bardzo żałuję, że nie mam ku temu wielu możliwości. Moim marzeniem jest na starość jeździć po świecie, pisać książki i wykładać ;-)