Przywiązuję największą wagę do projektów długoterminowych, których realizacja rozciąga się na rok lub więcej czasu. Prywatnie nazywam się Wojtek Ganczarek i podróżuję rowerem.
Dziś zapraszam Cię do współudziału przy tworzeniu społecznie istotnych filmów dokumentalnych!
Obecnie pracuję nad trzema filmami dokumentalnymi z Argentyny ("Człowiek potrzebuje przestrzeni", "Dlatego wyjeżdżam" i "Synowie tej ziemi"). Tematy, którym zajmuję się w tych materiałach -dostęp do ziemi, tożsamość i ludność rdzenna- wydają mi się kluczowe dla zrozumienia Argentyny, a może i nas wszystkich. Poza tym prowadzę bloga Fizyk w podróży i mały podcast z drogi.
"Człowiek potrzebuje przestrzeni"
Patagonia jest jednym z najrzadziej zaludnionych miejsc na ziemi: na kilometr kwadratowy średnio przypada zaledwie jedna osoba. Niekończące się równiny, z których słynie południe Argentyny, należą jednak do wąskiej grupy właścicieli. Po stepie hula wiatr, krowy i owce, ale dla ludzi miejsca nie ma. I to pomimo że wiele z gigantycznych gospodarstw nie jest użytkowanych od dziesięcioleci. Bezdomni mieszkańcy regionu spędzają zimne noce w starych przyczepach kempingowych i prowizorycznych konstrukcjach stawionych w ścisku na nieswoich terenach.
Jakie są przyczyny takiego stanu rzeczy? Co czuje człowiek, gdy nie ma swojego miejsca na świecie? Czy ubodzy powinni żyć w regionach brzydkich i mało atrakcyjnych, podczas gdy natura i estetyczne otoczenie zarezerwowane jest dla najzamożniejszych? Do kogo w ogóle należy ziemia, a do kogo Patagonia?
Więcej na ten temat -> www,wojciechganczarek.pl
"Dlatego wyjeżdżam"
Argentyńczycy wyjeżdżają: w podróż, za pracą, na wakacje. Ich dziadkowie pochodzą najczęściej z Europy i Bliskiego Wschodu. Przybyli z daleka. Potrzebę zmiany miejsca wnukowie najwyraźniej odziedziczyli we krwi. Ale czy dziadek-imigrant to jedyny powód, by włóczyć się po świecie? Bardzo szybko okazuje się, że pytanie o powód podróży prowadzi niezawodnie do wątków tożsamościowych. Wyjeżdżają, bo nie czują związku z tym, co ich otacza. Wyjeżdżają w poszukiwaniu korzeni. Wyjeżdżają, bo zdaje im się, że nie przynależą, albo że wręcz nie ma dla nich miejsca.
Film "Dlatego wyjeżdżam" (w wersji hiszpańskojęzycznej "¿Por qué el argentino viaja?") to podróż wgłąb argentyńskiej duszy. Ale czy tylko argentyńskiej? W dobie komercyjnej globalizacji i anonimowości wielkich miast, poczucie zagubienia dotyka nas wszystkich. Wielu z nas wyjeżdża, szukając autentyczności, powrotu do natury, "prawdziwego życia". Pozwólmy, by w tę podróż zabrali nas Argentyńczycy: bez wątpienia, oni zgromadzili w tej materii większe doświadczenie.
Więcej na ten temat -> www,wojciechganczarek.pl
"Synowie tej ziemi"
W Argentynie zapominamy o ludności rdzennej. Do tego stopnia, że nawet prezydent Alberto Fernandez wygłasza równie stare co nieprawdziwe twierdzenie o tym, że pochodzimy ze statków, ze statków przybyłych z Europy. Gdy dla odmiany kogoś ludność rdzenna interesuje, skupia się zazwyczaj na tym, co egzotyczne: na "dziwnym" języku, "dziwnym" ubiorze, "dziwnych" obrzędach. Pozostali, zwłaszcza imigranci zamieszkujący regiony najgęściej zaludnione przez ludność rdzenną, prześcigają się w krytyce: że miejscowi są roszczeniowi, leniwi czy niebezpieczni. Natomiast to, co robimy najrzadziej, to zwyczajnie usiąść i posłuchać, co ludność rdzenna ma do powiedzenia. Może gdy ucichną głosy krytyki i entuzjastyczne, ale powierzchowne manifestacje fascynacji kulturą prekolumbijską, okaże się, że możemy się sporo od ludności rdzennej nauczyć.
Więcej na ten temat -> www,wojciechganczarek.pl
"mały podcast z drogi" to opowieści z dróg i bezdroży Argentyny w dziesiątym roku rowerowej podróży po Ameryce Łacińskiej. Wśród poruszanych tematów powracają problemy narodu Ranqueli oraz konflikt o wodę, bo wojny wodne w Argentynie to nie tylko przyszłość, ale teraźniejszość i historia.
Podczas podróży nie tylko pedałuję, ale i staram się dogłębnie poznać kraje, przez które przejeżdżam, gdzie przebywam nieco dłużej, gdzie pomieszkuję. Od prawie 10 lat prowadzę bloga fizyk w podróży gdzie relacjonowałem m.in. autostopowe podróże do Iranu czy Górskiego Karabachu. Publikuję reportaże i eseje o tematyce społecznej przede wszystkim w Tygodniku Przegląd, od czasu o czasu także w Krytyce Politycznej, Magazynie Kontakt czy Misyjnych Drogach. Wśród podejmowanych tematów znalazły się m.in. walka o ziemię w Paragwaju, deforestacja Chaco, zanieczyszczenie wody przez kopalnie złota w Andach czy spółdzielcza restauracja w Tucumanie. Moje relacje z podróży ukazują się w BikeBoardzie, National Geographic Traveler czy Magazynie Podróże
TU możesz przeczytać niektóre z artykułów prasowych -> www.wojciechganczarek.pl
W 2017 roku ukazała się moja relacja z Wenezueli, Upały, mango i ropa naftowa, wyróżniona w konkursie o Nagrodę Magellana. W lipcu 2019 wyszedł reportaż o czteromilionowej już emigracji wenezuelskiej, Zabrali mi kraj: rozmowy z Wenezuelczykami na emigracji. W styczniu tamtego roku ukończyłem pełnometrażowy film dokumentalny Soy paraguayo, który miał swoją premierę na 28 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Asunción. Festiwalowy folder podkreślał, że materiał został zrealizowany "zaskakująco jednoosobowo". Rzeczywiście: zająłem się tak reżyserią, jak i zdjęciami czy montażem. Dokument został wyróżniony za wkład w kulturę paragwajską. Uważam to za potwierdzenie, że materiały, które realizuję, są istotne dla aktualnych problemów społecznych Ameryki Łacińskiej. W tym wypadku chodziło m.in. o deforestację, szkodliwość agrochemii i dostęp do ziemi. Analizuję te kwestie dogłębniej w mojej najnowszej książce Sprzedani. Reportaże z peryferii uhonorowanej główną Nagrodą Magellana za najlepszy reportaż w 2022 roku.
W kolejnych latach powstało kilka krótszych produkcji filmowych, zaprezentowanych w sumie na kilkunastu festiwalach filmowych w Meksyku, Argentynie, Hiszpanii, Chile, Ekwadorze, Kolumbii, Peru, Paragwaju, Turcji i w Polsce.
TU możesz zobaczyć moje produkcje filmowe -> www.wojciechganczarek.pl
Podczas przymusowej kwarantanny związanej z Covid-19 zrealizowałem 14-odcinkowy podcast Radio Argentyna, gdzie szczegółowo omawiam problemy społeczne i historię kraju. Materiały te są dostępne tak na YouTube jak i Spotify i innych platformach podcastowych.
O postępach wyżej wymienionych projektów informuję Was na bieżąco na blogu fizyk w podróży, na fejsie fizykowpodróżym, na fejsie projektu i instagramie latynoamerykańskim. Zapraszam do wspierania i dziękuję serdecznie za każdą złotówkę!
1. Z polecenia. W ostatnich miesiącach już troje spośród stałych czytelników bloga pytało mnie: jak mógłbym wesprzeć twoją działalność? Może byś założył Patronite, co?
2. Dla większej niezależności. Krótko i na temat: realizacja filmów dokumentalnych o tematyce społecznej samo w sobie nie jest dochodowe. Platforma taka jak Patronite to jeden z bardzo niewielu sposobów, by uzyskać środki na tego typu cele.
