Jestem 31 letnią silną kobietą, której w ciągu chwili załamał się świat, a zarazem otworzył. Tańczę od kilkunastu lat. Kocham taniec, ruch, muzykę, sport. Uwielbiam tańczyć dla ludzi, wzbudzać w nich emocje, których słowami nie potrafię opisać.
W 2011 roku zdiagnozowano u mnie stwardnienie rozsiane. To był moment kiedy stanęłam nad krawędzią. Musiałam dokonać wyboru: poddać się i dać możliwość chorobie zapanowania nad moim ciałem czy z całych sił walczyć.. Uświadomiłam sobie jak ważna jest wiara w siebie i swoje możliwości.
Dlaczego taniec? Cieszę się, gdy po moich występach ludzie byli zadowoleni i uśmiechnięci. Teraz taniec jest sposobem wdzięczności dla ludzi, którzy dają mi siłę do walki. Uwielbiam tańczyć, ale także dopingować wszystkim tancerzom. Tego co czuję nie da się opisać, staram się wyrazić poprzez taniec wszystkie emocje, te dobre i te złe. Moja pasja pomogła mi w najcięższych momentach mojego życia. Zawsze staram się dać z siebie wszystko. Boję się, że któryś występ będzie moim ostatnim, dlatego walczę i przez każdy swój występ chcę uświadomić ludziom, jak ważna jest wiara i siła człowieka.
Mam stwardnienie rozsiane i nieuleczalną wiarę, że kiedyś mi to minie
