Joanna Flis

Dziękuję, że kiedyś byłaś/byłeś ze mną na Patronite. Albo – jeśli jesteś tu po raz pierwszy – że w ogóle zaglądasz. W obu przypadkach: cieszę się, że jesteś. Mam kilka nowości, którymi chcę się podzielić. Być może to dobry moment, żeby wrócić, a może – dołączyć po raz pierwszy i zobaczyć, co możemy zbudować razem.

Nagrywam ten shortsa z łóżka, z kawą w dłoni – nie z lenistwa, ale z wdzięczności za moment ciszy po zakończeniu roku szkolnego mojego syna. Długo nie miałam prawdziwych wakacji. Jako młoda mama szybko musiałam dorosnąć – bez szalonych studenckich wyjazdów, bez beztroski, bez pasztetu jedzonego gdzieś na dworcu. Dziś próbuję to odzyskać. W dorosłości znalazłam sposób, by nadrobić to, co przepadło – wakacje traktuję jak czas, w którym uczę się odpoczywać. Nie po to, by uciec od życia, ale by przypomnieć sobie, że ono może być moje. Może być lżejsze. Opowiadam o tęsknocie za doświadczeniami, które się nie wydarzyły – i o tym, że nawet jeśli coś nie zdarzyło się wtedy, to wciąż może zdarzyć się teraz. W innej formie, ale z tym samym sercem.

W tym pierwszym bonusowym odcinku zapraszam do głębokiej rozmowy o problemach w relacjach, które nie wynikają z tego, kim są ludzie wokół nas, ale jak my te relacje przeżywamy. Opowiadam o tym, jak powtarzające się trudności w kontaktach – z partnerami, przyjaciółmi, rodziną czy współpracownikami – często mają wspólny mianownik. To nie przypadek, że wciąż czujemy się niedoceniani, kontrolowani, osamotnieni, zranieni czy niesłuchani. Często to efekt nieuświadomionych schematów i strategii radzenia sobie, które wykształciliśmy w dzieciństwie i które dziś automatycznie uruchamiają się w stresujących sytuacjach. W tym odcinku pokazuję, czym różni się konflikt od problemu interpersonalnego, jakie strategie najczęściej sabotują nasze relacje (atakowanie, wycofywanie się, uczepianie się, obwinianie, samooskarżanie), jak powstają te wzorce i dlaczego tak trudno z nich zrezygnować – nawet gdy widzimy, że nam nie służą. Opowiadam też o czterech krokach, które warto podjąć, by odzyskać wpływ na swoje życie społeczne i emocjonalne: od rozpoznania własnych schematów, przez budowanie elastyczności w relacjach, aż po uwalnianie się od autodestrukcyjnych przekonań na swój temat.

W tym Shortsie z Życia zabieram Cię ze sobą do zatłoczonej, ale pięknej Genui, gdzie pozwoliłam sobie na coś, co w dorosłym życiu bywa trudne — prawdziwy odpoczynek. Opowiadam o tym, dlaczego nawet dwudniowy wyjazd potrafi uruchomić we mnie lawinę myśli o obowiązkach, szafach do ogarnięcia i nieugaszonym poczuciu odpowiedzialności. Dzielę się też wspomnieniem mojego pierwszego wyjazdu do Włoch jako trzynastolatki i tym, jak różnie dziś — jako mama, partnerka, profesjonalistka — patrzę na wakacje. To odcinek o „wagarach” od ról, o trudnościach z odpuszczaniem i o tym, jak mimo wszystko warto znaleźć choć chwilę tylko dla siebie.

Bonusowy odcinek jeszcze się tworzy, ale już teraz zapraszam Was do posłuchania rozmowy z Justyną Dżbik-Kluge z premiery Gier rodzinnych. Publiczność mówiła, że warto!

Czyli jak naprawdę o siebie zadbałam (i Ciebie też do tego zapraszam). W tym Shortcie z życia dzielę się z Tobą bardzo osobistą refleksją – o tym, jak zlekceważyłam pierwsze sygnały wysyłane przez moje ciało, zrzucając wszystko na stres i przemęczenie. Okazało się jednak, że za moim gorszym samopoczuciem stała anemia. Opowiadam o tym, jak wracam do równowagi – przez badania, leczenie, ale też przez kontakt z naturą, zbieranie ziół i wsłuchiwanie się w głos ciała. Zapraszam Cię do zatrzymania się, zrobienia badań i zadbania o siebie – na serio. Z troską, uważnością i szczyptą dzikiej przyrody.

Shortsy to krótkie, cotygodniowe nagrania, w których dzielę się tym, czego być może nie powiem w podcaście. Bo tam tematy są poukładane, bardziej merytoryczne. A tutaj… jestem po prostu sobą. Opowiadam o codzienności – tej zwykłej i tej zawodowej. O tym, jak ogarniam chaos (albo i nie), z czego zrezygnowałam, żeby mieć więcej miejsca na to, co ważne. O życiu po dorosłemu, ale na własnych zasadach.

Nasz pierwszy newsletter właśnie ląduje w Waszych skrzynkach, a ja nie mogę się powstrzymać od uśmiechu. Od dziś, w każdy ostatni dzień miesiąca, dostaniecie ode mnie taki list – znak, że jesteśmy razem, niezależnie od wszystkiego.