Nazywam się Joanna i od wielu lat tworzę poezje, prozę oraz tematyczne teksty piosenek. Urodziłam się w Giżycku na mazurach. Obecnie mieszkam w Krakowie. Piszę odkąd dostałam długopis do ręki. Jako mała dziewczynka stworzyłam już pierwsze teksty rymowane, które o dziwo miały potencjał.
Myślę, że mam to gdzieś wewnątrz siebie, że zostało to przypisane do mojego jestestwa.
Każdy tekst ma jakieś znaczenie, historie. Nie pisze na siłę. Za każdym razem przychodzi to niespodziewanie i w kilka minut powstaje tekst.
Nie chce nazywać się poetą, bo patrząc w lustro widzę tylko siebie. Jestem kreatorem wierszy, piosenek, ale nie poetą (jeszcze, albo już nie).
W tym świecie chciałam być bezimienna ale zwykle się nie da. Nie chodzi o to, żeby rozpoznawano mnie na ulicy, bo dla twarzy się nie klaszcze. Chcę żeby moja twórczość miała znaczenie, a ja jestem w tym wszystkim ręką, która popycha długopis.
Już ponad 11 lat walczę z chorobami. Nowotwór wprowadził chaos w moje życie i pewne rzeczy ułożyły się inaczej niż chciałam.
Pisze, żeby ludziom było łatwiej zaakceptować swoje wady. Sama jestem z nich zbudowana i w dalszym ciągu ich nie lubię. Każdy z nas ma tą wyjątkowość, ciemność i jasność, która mnie fascynuje. Każda historia jest mi bliska, każdą sobie cenie. Lubię jak do mnie mówicie, jak piszecie mi o czymś banalnym. To staje się moim atramentem. Moją weną.
Jestem tutaj aby przyciągnąć do siebie grono odbiorców, które tak jak ja ceni sobie mało już popularną i kruchą sztukę jaką jest poezja.
Chciałabym wydać swój pierwszy tomik/książkę, która stałaby się przepustką do twórczego świata. Moim największym marzeniem jest literacka nagroda Nobla, dlatego każdy krok jaki pokonuje ma ogromne znaczenie.
