Jestem polarniczką i autorką kilku książek o tematyce polarnej. Uczestniczyłam w dwóch całorocznych wyprawach polarnych – do Polskiej Stacji Polarnej Hornsund na Spitsbergenie (Arktyka) i Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego (Antarktyka Zachodnia). Pracuję w projektach ogólnopolskich i międzynarodowych, promujących badania w obszarach polarnych.
Otrzymałam Nagrodę Magellana 2020 za biografię Ryszarda Czajkowskiego i zostałam finalistką konkursu Popularyzator Nauki 2022 w kategorii „Animator”. Na projekt Polarniczki poświęcony kobietom pracującym na stacjach polarnych otrzymałam stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Bo mamy czym się pochwalić w tej dziedzinie. A o rzeczach dobrych i inspirujących warto opowiadać.
Jesienią 2022 roku prowadziłam stoisko polarne podczas II Sowiogórskiego Pikniku Naukowego. Jednym z elementów wyposażenia, obok ekwipunku polarnego i gogli VR z filmami 360 ze Spitsbergenu, była dmuchana piłka globus. Wytrwale pokazywaliśmy na niej lokalizacje polskich stacji badawczych – młodsi podróżowali do nich palcami, a starsi głównie obserwowali. Drugiego dnia pikniku piłka nie wytrzymała i zaczęło z niej powoli schodzić powietrze. Ratowałam, jak mogłam, pieczołowitym zaklejaniem. I opowiadałam o tym, jak piękna jest Arktyka i że się topi. Kilkuletni chłopiec, obserwujący moje wysiłki, w końcu powiedział:
– Ta piłka jest jak nasza planeta. Jak o nią nie będziemy dbać, to straci powietrze.
Czuję, że warto.
W ramach projektu Polarniczki, który jest poświęcony działalności polskich badaczek w rejonach polarnych, powstała strona internetowa i książka (w wersji drukowanej i elektronicznej). Zainspirował on też reżysera Kubę Witka do nagrania filmu dokumentalnego.
Opowiadam o polskich polarniczkach, ponieważ nikt wcześniej nie pochylił się nad tym wątkiem historii wypraw polarnych. Przeszukuję archiwa, wpatruję się w stare fotografie, tworzę spisy nazwisk i słucham historii - tych współczesnych i tych sprzed pół wieku. Zapisuję i tworzę opowieści.
Czuję, że to jest ważne.
Patronite to kolejny krok w rozwijaniu projektu i docieraniu do nowych odbiorców. Dlatego już teraz dziękuję Wam za wsparcie na tym nowym etapie mojej pracy.
