Gerrard w Glasgow Rangers stosował głównie formację 1-4-2-3-1 z dwoma pivotami oraz szeroko i wysoko ustawionym lewym pomocnikiem. Zobaczymy jak to będzie wyglądało w Villi.
W pierwszej fazie zawsze korzystał z bocznych obrońców, którzy schodzili bardzo głęboko, aby pomóc w rozegraniu piłki unikając dzięki temu presji rywali. Opcje podań były uzupełniane przez środkowych pomocników, którzy mieli za zadanie przeciwdziałać ewentualnemu wysokiemu i agresywnemu pressingowi na flankach, jednak zdarzało się to rzadko ze względu na wysokie ustawienie ofensywnej pierwszej trójki na boisku, co stwarzało natychmiastowe niebezpieczne pozycje. Pozwalało to na elastyczne i szybkie przejścia z 1-4-3-3 na 1-4-2-3-1 i z powrotem.
W ataku Gerrard jest elastyczny a projektując ruchy swoich zawodników stawia na wypracowanie automatyzmów i dzielenie się odpowiedzialnością za różne obszary boiska. Kontrola pozycji i tworzenie przewagi ilościowej w określonych obszarach wyróżniają to podejście.
W posiadaniu piłki przeciążają strefy ze świadomym zamiarem uzyskania większej liczby opcji podań i możliwości pressingu natychmiast po utracie piłki.
W obronie poruszają się bardzo blisko przeciwnika równolegle do kierunku piłki, zawężając korytarze i eliminując opcje podania.
W ostatniej fazie pressingu skupiają się na presji indywidualnej. W systemie jeden na jeden odcinają możliwości podania.
Ofensywna trójka porusza się zsynchronizowana z piłką, aby uniemożliwić grę środkiem, podczas gdy skrzydłowi mają na celu wyłączenie z gry rozgrywających przeciwnika poprzez chwilowe tworzenie wolnej przestrzeni na flankach, tylko po to, aby następnie przeciążyć tę strefę i odzyskać piłkę po zagraniu jej tam przez rywala.
https://tacticof.com/managers/steven-gerrard/
tactic of...
Trwa ładowanie...