tactic of...

Arne Slot połączył swoją ochotę do posiadania piłki z mobilnością posiadanych zawodników. Adaptując Liverpool do 1-4-2-3-1 uszczelnił obronę, otworzył kanały w ofensywie i dał wolną rękę czwórce z przodu.

Cesc Fabregas lubi rozwijać akcje Como od własnej bramki angażując swoich środkowych obrońców i pomocników w pierwszą fazę rozegrania. Stąd wybór formacji 1-4-2-1-3 daje mu więcej opcji w centrum przy zachowaniu możliwych rotacji i przestrzeni na bokach.

W tym sezonie Hansi Flick uporządkował grę Barcelony dostosowując wymagania jej stylu gry do kształtu 1-4-2-3-1. Jedyną widoczną zmianą w stosunku do poprzedników jest wyższy i bardziej intensywny pressing.

Claudio Ranieri zastosował w Romie bezpośrednie podejście w strukturze 1-3-2-4-1 lub jej odmianie 1-3-5-2, ale kilkakrotnie w trakcie sezonu wracał do swojego ulubionego wariantu z czwórką obrońców.

Dyscyplina i szybkość najlepiej opisują styl, który Nuno Espirito Santo wprowadził do Nottingham Forest. Zazwyczaj korzysta z formacji 1-4-2-3-1, ale kształt ma tutaj mniejsze znaczenie – kluczem jest sekwencja błyskawicznych przejść z obrony do ataku.

Niko Kovac po początkowych próbach utrzymania w Borussi Dortmund elastycznej formacji 1-4-2-3-1, szybko przeszedł na defensywne 1-3-4-2-1 co lepiej definiuje zarówno skład jak i jego nastawienie.

Enzo Maresca lubi grać progresywnie i ofensywnie, ale początkowe elastyczne podejście porzucił w trakcie sezonu na rzecz utrzymania struktury i bardziej sztywnych przejść z obrony do ataku.

Inter pod kierunkiem Simone Inzaghiego wykorzystuje formację 1-3-5-2 do bardzo płynnego przechodzenia przez kolejne fazy gry.

Mikel Arteta stosuje w Arsenalu bardzo płynny system taktyczny z przejściem od 1-4-3-3 z piłką do 1-4-4-2 w fazie obrony. Elastyczność ról i funkcji u Artety widać przede wszystkim w sposobie poruszania się zawodników podczas ataku co stanowi równowagę dla sztywnej struktury defensywnej.

Dla Luisa Enrique w Paris Saint-Germain priorytetem jest posiadanie piłki, w następstwie którego o wyniku mają decydować indywidualne umiejętności gwiazd zespołu. Zazwyczaj stosuje sztywne 1-4-3-3.

Vincent Kompany konsekwentnie szuka czwórek w swoich liniach, więc Bayern oglądamy w formacji z przodu w formacji 1-4-2-3-1.

Choć formacja City w tym sezonie to 1-4-2-3-1, to nawet grając niskim blokiem zespół nadal ma bardzo płynne podejście do kształtu.