Unai Emery ustawia Villarreal w formacji 1-4-4-2, lecz nie z zadaniem utrzymania czy posiadania piłki, lecz jedynie przeciążenia i zdominowania środka pola, którym lubią atakować wchodząc z głębi pionowo w pole karne.
Szeroką strefę gry Villarrealu zapewniają nie tyle skrzydłowi, którzy mają więcej zadań w środku pola, co boczni obrońcy oraz jeden z napastników, który wbiega w szerokie kanały. Od czasu do czasu w szersze rejony wbiega także jeden ze środkowych pomocników (Capoue), podczas gdy drugi (Parejo) stanowi centrum rozegrania w środku pola. Ta elastyczność sprawia, że gra Villarrealu jest trudna do przewidzenia i pozwala poszczególnym zawodnikom rotować pozycjami, co utrudnia rywalom utrzymanie struktury defensywnej. Dwójka napastników zapewnia szerokość, ale również zagraża przestrzeni na przedpolu, podczas gdy dwaj atakujący pomocnicy wykonują penetrujące rajdy w pole karne.
Kluczem do sukcesu Villarrealu jest jednak przeciążenie środka pola. Potrafią w tym celu zastosować diament w środku pola z Giovanim Lo Celso i Francisem Coquelinem przed Parejo i Capoue. Rozgrywając piłkę od tyłu zmuszają przeciwnika do agresywnego i wysokiego pressingu, przy czym środkowi obrońcy rywala nie mogą wyjść wysoko, ponieważ dwaj ruchliwi napastnicy Villarrealu angażują ich z dala od linii rozegrania. Pozwala to Villarrealowi na swobodne rozgrywanie podań między liniami. Dzięki temu obrońcy Villarrealu mają z reguły więcej miejsca, aby wyjść do przodu.
Gdy rywal przeciwstawia się Villarrealowi zagęszczając środek, zmieniają często swoje ustawienie na 1-4-3-3 z Parejo w roli pivota, szeroko ustawionymi skrzydłami oraz Capoue przesuniętym bardziej na prawą stronę boiska. Napastnicy (Moreno i Dia) zajmują wówczas bardziej centralne pozycje, co pozwala skrzydłowym włączać się do ataków z lewej lub prawej strony. W tym wariancie często obserwujemy wymienność pozycji między skrzydłowymi a środkowymi pomocnikami, co stwarza tym pierwszym miejsce do wybiegania do przodu z piłką przez kanał środkowy. Wówczas atakują najczęściej w układzie 4-2 lub 3-3.
W defensywie Villarreal stosuje energiczny, twardy pressing bardzo blisko rywali w nadziei, że uda im się zapobiec akcji już we wczesnej jej fazie. Często kontynuują pressing poprzez doskoki na dużej prędkości co powoduje dużą ilość fauli. Taka strategia zaburza jednak tempo gry przeciwnika i pomimo oczywistego ryzyka przynosi wymierne zdobycze.
Profil menedżera oraz taktyka do Football Managera 2022:
https://tacticof.com/managers/unai-emery/
tactic of...
Trwa ładowanie...