Nelson Verissimo. Spokojnie, to tylko wariant...

Obrazek posta

Nelson Verissimo prowadził Benficę tylko 6 miesięcy po zwolnieniu Jorge Jesusa  a przed nadejściem Rogera Schmidta. W tym czasie poprowadził drużynę w 25 meczach, 13 z nich wygrywając, 6 remisując i 6 przegrywając. Stosował najczęściej ustawienie 1-4-4-2 rozgrywając piłkę z głębi przy aktywnym udziale środkowych obrońców i bramkarza. Drugim ulubionym wariantem stosowanym przez Benficę w sytuacji dużego nacisku ze strony silnego przeciwnika było 1-4-2-3-1.

W przypadku wąskich, zamkniętych przestrzeni spowodowanych wysokim pressingiem przeciwnika, to właśnie bezpośrednie budowanie akcji były najczęstszym schematem z aktywnym udziałem obu napastników (Nunez, Ramos), których umiejętności i warunki fizyczne zapewniają utrzymanie piłki i skuteczne zawiązanie akcji ofensywnej.

 

Niezależnie od sposobu wyprowadzenia piłki z defensywy, ważną rolę odgrywali wysoko ustawieni boczni obrońcy tworząc opcję podaniową oraz napastnicy, którzy atakowali linię obrony wykonując szeroki ruch z głębi pola, zmuszając obronę przeciwnika do rozciągnięcia się i zwiększając tym samym wolną przestrzeń w tercji ofensywnej. Rozwój akcji odbywał się więc głównie w bocznych sektorach, ale z poszukiwaniem wąskich pionowych korytarzy w środku pola jako celu ostatniego podania.

W obronie Benfica Verissimo ustawiała się w wysokim bloku, ale pozwalała przeciwnikom na rozpoczęcie akcji. Nacisk jednego z napastników następował zaraz po zagraniu piłki przez środkowego obrońcę, a w międzyczasie dwaj skrzydłowi (Everton, Rafa) przygotowywali się do pressingu z bocznych sektorów. Drugi z napastników w tym czasie zamykał linię podania.

W głebszej fazie obrony stosowali dwa warianty. W większości przypadków byli zorganizowani w czteroosobową linię krycia, ale wobec silniejszych rywali lub zespołów preferujących grę w trójkącie i szybkie wymiany podań, ustawiali się piątką z tyłu: dwóch środkowych obrońców (Otamendi, Vertonghen), dwóch bocznych obrońców (Gilberto, Grimaldo) oraz lewego środkowego pomocnika (Weigl). Ten wariant przyjmowali, aby ograniczyć głębokość penetracji przez rywala i zapobiec pionowym wrzutkom we własne pole karne. Pozwalali tym samym przeciwnikom na większą swobodę w środku pola, ale zamykali przestrzeń wokół własnego pola karnego.

 

Profil menedżera oraz taktyka do FM22:

https://tacticof.com/managers/nelson-verissimo/

 

 

Verissimo Benfica Lizbona FM22 Football Manager taktyka

Zobacz również

Marco Rose. Formacja nie ma znaczenia
Gerardo Seoane. Przeładować centrum.
Maurizio Sarri. Mistrz kombinacji

Komentarze (0)

Trwa ładowanie...