Meksyk pod wodzą Gerardo "Taty" Martino grający w formacji wyjściowej 1-4-1-4-1, wciąż nawiązuje do stylu Bielsy z wysokim pressingiem i szerokim ustawieniem ofensywnych skrzydłowych. W końcowej fazie ataku często przyjmują kształt 1-4-3-3.
Meksyk preferuje obronę z wysokim środkowym blokiem i próbuje dostosować się do sytuacji w zależności od przeciwnika. Są bardziej kompaktowi między liniami - często używają wąskiej zorganizowanej struktury w centrum, co czyni ich trudniejszymi do sforsowania przez środek, ale także bardziej skutecznymi w fazie przejściowej poprzez zapewnienie swoim pomocnikom wysokich pozycji wyjściowych, gdy piłka zostanie przechwycona. Mają dwóch defensywnych pomocników w centrum, którzy rzadko wychodzą do przodu, nawet gdy mają piłkę. W ten sposób utrzymują podwójny blok przed środkowymi obrońcami i są w stanie skutecznie kryć nawet dwóch napastników przeciwnika.
Jeśli w ataku rywali nie ma wielu zawodników, Meksyk stara się grać wąsko w obronie. Obrońcy ustawiają się blisko siebie wypychając przeciwników na zewnątrz. Jeden z defensywnych pomocników gra głębiej (Alvarez) i zawsze wycofuje się do własnej strefy w obronie, gdzie tworzy tymczasowe 1-3-4-3 ze środkowymi obrońcami (Araujo, Montes). Cała trójka tworzy wtedy linię defensywną przed własnym polem gry angażując przeciwników i zachęcając ich do zmiany kierunku gry i podań szerokimi kanałami.
Po przechwyceniu piłki ich pierwszą intencją jest skierowanie jej do osamotnionego napastnika (Jimenez), choć nie unikają cierpliwego budowania akcji.
Kiedy grają od bramki z aktywnie rozgrywającym bramkarzem (Ochoa), środkowi obrońcy ustawiają się szerzej, a obrońcy (Gallardo, Sanchez) przesuwają się wyżej do przodu. Ich zamiarem jest stworzenie przewagi liczebnej, a kiedy już uda się osiągnąć pożądane przeciążenie, następuje wymiana podań w poszukiwaniu wolnych przestrzeni. Obrońcy aktywnie wspierają ataki i starają się stworzyć przewagę w strukturze przeciwnika, podczas gdy napastnicy w tym czasie angażują obrońców przeciwnika, ściągając ich z linii i szukając wolnych przestrzeni. Stąd faza budowania ich ataków często nie jest przyjemna do oglądania, ponieważ trwa długo i polega na powtarzających się sekwencjach podań do kolejnych stref w poszukiwaniu przeciążenia.
Kiedy te schematy zawodzą, stosują również bezpośrednie podania za linię obrony po wejściu do tercji ofensywnej, po których następuje próba dośrodkowania w kierunku napastnika lub bardziej bezpośrednie podejście, w którym ofensywni pomocnicy przemieszczają się na pozycję napastnika, podczas gdy ten wstrzymuje grę.
Profil managera oraz taktyka do FM2023:
https://tacticof.com/managers/tata-martino-2/
tactic of...
Trwa ładowanie...