Odpuszczenie to sztuka.
Na początku trudna.
Wydawać się może i czasem niemożliwa.
Jeśli jednak damy sobie czas, damy sobie szansę i nauczymy się odpuszczać, to wtedy
Dzieją się Cuda.
Stajemy się wolni.
Puszczamy.
Puszczamy Ludzi.
Puszczamy zdarzenia.
Nie trzymamy się kurczowo czegoś, co nie chce być trzymanym.
Nie trzymamy na siłę czegoś, co chce odejść.
Nie brniemy.
Nie męczymy siebie.
Nie męczymy innych.
Wiemy, że tak ma być.
To odpuszczenie, tak po mojemu,
to taki spokój ubrany w tę naszą mądrość, co rodzi się z wiekiem.
Bo my dopiero z wiekiem wiemy.
Wiemy, że
warto odpuszczać.
Że warto
zostawiać za sobą to, co boli.
Dopiero z wiekiem wiemy, że trzeba iść w stronę tego, co dobre.
Trwa ładowanie...