Dzielę się z Wami Manifestem Mamy Dziewczynki. Napisałam go 5 lat temu. Dziś jego postulaty są niestety aktualne. Jak to możliwe, że dziewczynki dyscyplinowane są za wygląd i nadal odmawia się im prawa do okazywania złości? A co z chłopcami? Przecież stereotypy dotyczą również wychowania chłopców, np. nie pozwala się im okazywać emocji?
Dlatego stworzyłam Nowy Manifest o chłopcach i dziewczynkach.
Dlaczego uważamy, że dziewczynki są mniej inteligentne niż chłopcy, skoro na podstawie wyników wielu badań porównawczych stwierdzono, że nie ma istotnych różnic między kobietami i mężczyznami w zakresie inteligencji ogólnej?
Dlaczego dziewczynki już w wieku 6 lat są mniej skłonne niż chłopcy wierzyć w to, że przedstawicielki ich płci są bardzo, bardzo mądre? (1)
Dlaczego dziewczynka wspinająca się po drzewach może zostać uznana za „chłopczycę”, a robiący to chłopiec będzie „odważnym poszukiwaczem przygód”?
Dlaczego inaczej traktujemy agresję dziewczynek i chłopców? Zezwalamy na agresywne zachowania chłopców jako “odpowiednich” dla przyszłego mężczyzny, a hamujemy je u dziewczynek, bo “nie przystoi” to ich płci.
Dlaczego mówimy chłopcom „nie maż się jak baba?”, a dziewczynkom „nie wypada się tak brudzić!”
Dlaczego, jeśli kobieta i mężczyzna osiągną sukces, uważa się, że kobieta zawdzięcza go ciężkiej pracy lub szczęściu, a mężczyzna swoim zdolnościom? (2)
Czy gadanie musi być „babskie” i czy decyzja musi być „męska”?
Czy na pewno „woda i kobieta podążają korytem wydrążonym przez mężczyznę”? (3)
Dlaczego wśród bohaterów opowiadań dla dzieci zdecydowanie przeważają chłopcy i mężczyźni, a dziewczynki i kobiety występują zazwyczaj jako drugoplanowe bohaterki?
Dlaczego według niektórych nauczycieli idealna uczennica jest spokojna, sumienna i obowiązkowa, a idealny uczeń jest aktywny, przedsiębiorczy i asertywny? (2)
Dlaczego chłopcy śpiewają w polskim przedszkolu „Można zawojować światem, tylko trzeba być chłopakiem” a dziewczynki „Można wzdychać godzinami, można płacić uśmiechami”? (4)
Chcę, by moje córki były odważne, pewne siebie i niezależne. By kochały i akceptowały siebie oraz postępowały w zgodzie ze sobą. Domagam się, by ich otoczenie NIE podcinało im skrzydeł.
To moja odpowiedzialność, by przekazać córkom, że świat dziewczynki nie sprowadza się do różu, zabawy lalkami i bycia „grzeczną”, a rolą kobiety nie jest bycie ozdobą mężczyzny.
Źródła:
1. Wyniki badań opublikowanych w Science w 2017 r. (Bian L., Leslie S., Cimpian A. „Gender stereotypes about intellectual ability emerge early and influence children’s interests”. Science 27 Jan 2017, Vol. 355, Issue 6323, pp. 389-391).
2. Pankowska, D. (2005). ”Wychowanie a role płciowe”. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne.
3. Kopaliński W. (1995). „Encyklopedia drugiej płci”. Warszawa: Rytm.
4. Cytaty z piosenek „Jak to dobrze być dziewczynką” i „Jak to dobrze być chłopakiem” opublikowanych na stronie internetowej Przedszkola Miejskiego nr 19 im. Jana Brzechwy w Gorzowie Wielkopolskim. Dostępne: http://www.p19.edu.gorzow.pl/?view=k&lng=1&k=150&t=1610
Trwa ładowanie...