Grafika komputerowa to dziedzina wywodząca się z lat pięćdziesiątych XX wieku. Początkowo będąca niszą, specjalizacją, którą zajmowały się jedynie placówki badawcze, instytucje rządowe, bardzo duże firmy. Sytuacja ta trwała bez mała do końca lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych, kiedy to na rynek weszły komputery osobiste, grafika stała się bardziej powszechna i uznana za dyscyplinę artystyczną.
Jak sama nazwa wskazuje, celem grafiki komputerowej jest komputerowe generowanie obrazów. W zależności od potrzeb wykorzystania pracy, tworzymy grafikę wektorową i rastrową.
Grafika wektorowa (wektor - odcinek), to obraz wykonany za pomocą linii prostych i łuków. W programach graficznych do kreślenia prac wykorzystujemy również figury geometryczne. Grafika wektorowa służy do tworzenia np. logo. Wysoką jakość pracy osiągamy dzięki prostocie, czystości linii, przejrzystości obrazu.
Grafika rastrowa to obraz składający się z pikseli, czyli poukładanych blisko siebie punktów. Zbudowany jest na matrycy, czyli prostokątnej siatce. Głównym parametrem grafiki rastrowej jest bitmapa. Jako grafikę rastrową zapisujemy zdjęcia, ich modyfikacje, gradienty... Dzięki wielopunktowości pikseli możemy cieniować obrazy, przedstawiać szczegóły.
Wraz z rozwojem grafiki komputerowej powstały jej trzy kategorie: grafika dwuwymiarowa, zwana grafiką 2D, grafika trójwymiarowa, zwana grafiką 3D, grafika ruchoma nazywana często gifem.
W grafice dwuwymiarowej wszystkie obiekty są płaskie (znajdują się na jednej płaszczyźnie). Do tej kategorii należy na przykład grafika rastrowa. Widzimy obraz jedynie z przodu, z jednej strony.
Grafika trójwymiarowa oznacza, iż znajdujące się na obrazie obiekty przedstawiane są trójwymiarowo. Widzimy zarówno przód jak i bok, boki obiektu. Możemy go dowolnie przesuwać, przekształcać, obracać.
Grafika ruchoma przedstawia obiekt, np. osobę lub przedmiot w ruchu. Osoba idzie, skacze, przedmiot turla się, obraca...
Efekt ruchu uzyskuje się poprzez połączenie wielu obrazów w jeden. Innymi słowy, grafika ruchoma, to zbiór klatek pokazywanych przez ułamek sekundy, przedstawianych na ekranie jedna po drugiej. Częstotliwość zmiany klatek przedstawiana jest w liczbie klatek na sekundę (FPS, od ang. frame per second).
Grafika może być stała lub aktualizowana na bieżąco w zależności od zdarzeń. Z tego powodu wyróżniamy grafikę nieinterakcyjną, interakcyjną, czasu rzeczywistego.
Grafika nieinterakcyjna oparta jest na gotowych danych, wprowadzonych do systemu, generująca na ich podstawie obraz. Przykładem programu do tworzenia takiej grafiki jest POV-Ray. Wczytuje on definicję i na jej podstawie generuje obraz.
Grafika interakcyjna. Program na bieżąco aktualizuje obraz, na podstawie działań użytkownika.
Grafika czasu rzeczywistego. Obraz jest na bieżąco regenerowany. W przypadku wprowadzenia zmian są natychmiast nanoszone na obraz. Grafika ta wykorzystywana jest na przekład w grach komputerowych, symulatorach.
Program POV-Ray (ang. Persistence of Vision Ray-Tracer) służy do tworzenia obrazów z użyciem ray tracingu. Działa na systemach Windows, OS X, GNU/Linux. Służy przede wszystkim do tworzenia grafiki trójwymiarowej. Program do tworzenia obrazu wykorzystuje język oprogramowania korzystający ze zmiennych, tablic, instrukcji warunkowych, pętli, funkcji.
Prace w tym programie są bardzo dokładne. Program definiuje kształty, powierzchnie nieskończone, również bardzo złożone. Proces tworzenia obrazu poprzedzony jest wprowadzeniem informacji na temat obiektów; brył, powierzchni, oświetlenia, cieni, położeniu kamery.
Program w użyciu nie przypomina programu graficznego lecz narzędzie programistyczne, które tworzy graficzne cuda, dlatego polecany jest nie dla grafików lecz dla programistów frontendowych.
Program jest w pełni bezpłatny. Można go pobrać na stronie: https://www.povray.org/download/
---
Opracowała Emilia Ewa Szumiło
Emilie Eve Stahl
Trwa ładowanie...