Dla Atlético Madryt pod wodzą Diego Simeone struktura jest ważniejsza od przyjętej zwykle formacji 1-3-5-2.
Zamiast wysokiego pressingu i oczywistego związanego z nim ryzyka, stosowana przez Atletico struktura 3-2 lub 2-3 wciąga przeciwnika wyżej zapewniając im bezpieczeństwo oraz pozwala na szybkie przejście do ataku. Ogranicza także możliwości rywala w środku pola, zaś wahadłowym pozwala przesunąć się wyżej absorbując bocznych obrońców przeciwnika. Od pierwszego podania rywal jest więc rozciągnięty w pionie i musi uważać na szerokie zagrożenia.
Choć pressują nieco niżej niż nas do tego przyzwyczaił w poprzednich sezonach Simeone, nadal kluczem są zawodnicy środka pola (Koke, DePaul, Saul) zapewniający strukturę nacisku i wysoką intensywność, aby wesprzeć napastników w zamknięciu rywala podczas budowania akcji od tyłu.
Zapewnia to nie tylko dużą ilość wysokich odbiorów, ale także to, że po odzyskaniu piłki ich najbardziej zaawansowani gracze są blisko siebie i zazwyczaj na centralnych pozycjach. Atlético szuka wówczas szybkiego podania, aby jak najszybciej wykorzystać swoich trzech lub czterech atakujących graczy. W tej fazie bardzo dużo biegają między liniami z wykorzystaniem progresywnych podań.
Tempo i struktura szybkiego ataku są jak zwykle kluczowe. Jeżeli szybki atak się nie powiedzie, przechodzą do wolniejszej gry w centrum, a przyspieszają na skrzydłach dzięki mobilności prawej (DePaul, Molina) oraz rotacji lewej strony (Riquelme, Saul). Nowością jest asymetria ataku z Riquelme i De Paulem schodzącymi do środka, zaś Moliną i Saulem atakującymi szeroko.
W defensywie łączą szerokich środkowych obrońców z wahadłowymi oraz asekurującym tę dwójkę jednym ze środkowych pomocników, co wraz z głębszym blokiem tworzy niskie i, uwaga, wędrujące przeciążenia! Mogą przenosić obszar przeciążenia wraz z rozwojem akcji rywala, zyskują elastyczność w przemieszczaniu się oraz okazję do bezpośredniej gry od razu po odzyskaniu piłki. Dodatkową zaletą takiego rozwiązania jest poszerzenie kanału między trzema środkowymi obrońcami i dwoma środkowymi pomocnikami, co zachęca napastników przeciwnika do podejścia wyżej, ale i zmusza pomocnika rywali do wejścia w strefę działania pivota. To z kolei tworzy to więcej miejsca dla Griezmanna do działania między liniami.
Profil menedżera i taktyka do FM24:
https://tacticof.com/managers/diego-simeone-4/
tactic of...
Trwa ładowanie...