Marzenia, nadzieja, walka
Dzisiaj Facebook Moniki przypomniał, że dokładnie dwa lata temu wybieraliśmy się na Florydę do miasta Miami.
W takich chwilach przywołuję w pamięci moje pierwsze lata po urazie kręgosłupa. Tych kilka lat, gdy każde lato spędzałem pod starą śliwką w przydomowym ogródku. Ten obraz zawsze mi towarzyszy…
Śliwka rosła kilka metrów od balkonu kolegi, którego znałem od najmłodszych lat. Naszą przyjaźń wyhamował mój wypadek. Zdarzało się, że siedząc pod śliwką, słyszałem, jak umawia się ze znajomymi na egzotyczne urlopy.
W tamtej chwili mogłem tylko marzyć o podróżach. Jedyne wyprawy realizowałem w wyobraźni podczas czytania książek. Do rzeczywistości przywracał mnie wciąż ten sam widok garażu i lasu za nim. Rok po roku ciągle to samo, więc znałem w zasięgu wzroku wszystko.
Teraz w swoich postach motywuję do działania, snucia i spełniania marzeń. Wiecie dlaczego?
Jak wiecie, udało mi się wyrwać spod owej śliwki, zmienić w swoim życiu wszystko. Mogłem to zrobić wcześniej i żałuję, iż tego nie zrobiłem!
Mógłbym powiedzieć, że miałem szczęście, ale prawda jest jednak inna! Szczęście przychodzi do nas kiedy jesteśmy na nie gotowi, kiedy staramy się i dążymy do jakiegoś celu. Nic nie przychodzi samo!
Wszystko zaczęło zmieniać się dokładnie w czasie, gdy sam o to zadbałem. To nie były jakieś spektakularne rzeczy, ale drobne kroczki, bez których nie byłoby mnie w obecnym miejscu. Ktoś powie, że to za sprawą Moniki? Poniekąd tak, ale Monika wtedy mieszkała ode mnie w odległości 150 km i nie mieliśmy kontaktu od piętnastu lat.
To, że się pojawiła i została przy mnie, nie było sprawą przypadku/szczęścia…
Nawet moje marzenia spod śliwki o podróżach udało się w części spełnić. Można ze swoim życiem zrobić dużo, o wiele więcej jeśli zdobędziemy się na odwagę! Czasem wystarczy uciszyć brak wiary, podszepty, że nam się nie uda.
Pamiętam o pokorze, pamiętam wszystkie szare myśli po stracie władzy nad swoim ciałem, pamiętam, jak trudno było odbudować morale…
Tomasz Osóbka
Trwa ładowanie...