Możesz mieć alergię na ślinę psa.
Choć wiele osób uważa, że przyczyną reakcji alergicznych na psy jest ich sierść, w rzeczywistości wiele z tych alergenów ma swoje źródło w białkach znajdujących się w ślinie psa.
Według jednego z badań psia ślina zawiera co najmniej 12 różnych pasm białek wywołujących alergie. Kiedy psy liżą swoje futro, ślina wysycha, a te białka unoszą się w powietrzu.
Naukowcy, którzy przeprowadzili badanie, doszli do wniosku, że ślina psa ma większy potencjał jako źródło alergenów niż jego łupież. Badanie wykazało, że specyficzny profil białkowy (IgE) różni się między psami, co sprawia, że ślina niektórych psów będzie wywoływać silniejsze reakcje alergiczne u konkretnych ludzi, którzy są nadwrażliwi na to białko.
Ślina psa ma właściwości antybakteryjne, ale prawdopodobnie nie leczy ran.
Psy często liżą swoje rany, aby je oczyścić. W ślinie psa mogą znajdować się składniki lecznicze, co może być kolejnym powodem, dla którego liże swoje rany.
Niektóre białka zawarte w ślinie psa, zwane histatynami, mogą chronić przed infekcjami, a badania wykazały, że znajdują się w niej również inne korzystne substancje chemiczne, które mogą pomóc chronić skaleczenia przed infekcją.
Istnieją dowody sugerujące, że rany lizane przez psy goją się dwa razy szybciej niż rany, których pies nie lizał. W badaniu z 2018 r. naukowcy odkryli, że ślina psów zawiera różne białka, enzymy przeciwdrobnoustrojowe i peptydy, które powodują dziury w błonach komórkowych bakterii.
Niestety, nie wszystkie rany goją się po wylizaniu. Wilgoć i stan zapalny spowodowany lizaniem, a w niektórych przypadkach bakterie żyjące w ślinie, mogą spowolnić gojenie lub nawet pogorszyć infekcję.
Dlatego wizyty u weterynarza są zalecane nawet w przypadku powierzchownych ran. Często weterynarz zaleci obrożę lub bandaż, aby zapobiec lizaniu ran przez psa i powodowaniu większych urazów w obszarze objętym stanem zapalnym.
Ślina psa (pieskie pocałunki) może przenosić bakterie na ludzi.
To, że ślina psa ma właściwości antybakteryjne, nie oznacza, że „całusy” psa są czyste i ludzie powinni przestać się pilnować.
Dr Edward R. Eisner zauważa, że bakterie mogą być przenoszone ze zwierząt domowych na ludzi. Jedno z badań wykazało, że pewien gatunek bakterii zębów i dziąseł może być przenoszony między psami i ludźmi.
Choć jest mało prawdopodobne, że zakaziszsz się bakteryjnie od swojego psa, to jednak jest to możliwe.
W raporcie dotyczącym jednego przypadku z 2016 r. 70-letnia kobieta miała ciężką infekcję spowodowaną bakterią o nazwie Capnocytophaga canimorsus, która najprawdopodobniej pochodziła ze śliny jej charta włoskiego. Na szczęście przeżyła i całkowicie wyzdrowiała po intensywnej terapii i antybiotykoterapii.
Osoby starsze i z obniżoną odpornością są bardziej narażone na zakażenia odzwierzęce (zakażenia przenoszone między ludźmi i zwierzętami) ze względu na dysfunkcję układu odpornościowego.
Ślina psa nie jest czystsza od naszej.
Nie wiemy zbyt wiele o bakteriach, które psy przenoszą w ślinie, ale wiemy, że mikrobiom jamy ustnej (środowisko bakteryjne) znacznie różni się u psów i ludzi.
Jedno z badań wykazało, że tylko 16,4% zidentyfikowanych mikrobów jest wspólnych dla ludzi i psów.
Naukowcy odkryli, że psy mają rodzaj bakterii o nazwie Porphyromonas gulae, która jest znana z powodowania chorób przyzębia. Ludzie mają inny szczep tej bakterii, Porphyromonas gingivalis. Obie te bakterie sprawiają, że nasze usta są uważane za „brudne” i mogą powodować problemy stomatologiczne zarówno u ludzi, jak i u psów.
Naukowcy z Harvardu odkryli ponad 615 różnych typów bakterii w ustach człowieka, podczas gdy w ustach psa znaleziono ponad 600 różnych typów. Zatem ślina psa zdecydowanie nie jest czystsza niż ślina człowieka.
Glistami i innymi pasożytami można zarazić się poprzez ślinę psa.
Niektóre pasożyty jelitowe mogą być przenoszone w ślinie psa i, choć jest to rzadkie, mogą zostać przeniesione na ludzi.
Wiadomo, że psy liżą swój odbyt po wypróżnieniu i witają się, pozdrawiając się nosem do zadu. Oznacza to, że mikroskopijne bakterie i pasożyty przenoszone w materiale kałowym mogą znajdować się w pyskach i jamach nosowych psów.
Większość pasożytów jelitowych przenosi się drogą kałowo-doustną, jeśli masz ranę w ustach, jest to jeszcze łatwiejsze. Pasożyty te obejmują giardie, nicienie i glisty. Na szczęście nasz układ odpornościowy i enzymy w naszych ustach często zabijają te infekcje, zanim staną się problematyczne.
Osoby z obniżoną odpornością, w tym małe dzieci i osoby starsze, są bardziej narażone na wystąpienie objawów klinicznych odzwierzęcych zakażeń pasożytniczych przenoszonych przez psy.
Ślina psa pomaga zapobiegać próchnicy u psów.
Ślina znajdująca się w pyszczku psa jest lepiej przystosowana do zapobiegania próchnicy niż ślina ludzka.
„[Ludzka ślina] ma pH od 6,5 do 7” — mówi dr Colin Harvey, emerytowany profesor chirurgii i stomatologii w School of Veterinary Medicine na University of Pennsylvania. „Ślina psów i mięsożerców jest ogólnie lekko zasadowa, około 7,5 do 8. Znaczenie tej różnicy polega na tym, że psy nie mają próchnicy zębów tak często jak ludzie. Lekko zasadowa natura psiej śliny buforuje kwasy wytwarzane przez niektóre bakterie, które są przyczyną erozji szkliwa zęba”.
Dr Eisner zauważa, że pomimo właściwości śliny zapobiegających próchnicy zębów u psów, choroba przyzębia nadal będzie występować bez aktywnej profilaktyki. „Ślina pokrywa nasze zęby” — mówi dr Eisner. „Jeśli nie zostanie zmyta podczas szczotkowania, zamieni się w płytkę nazębną, która dodatkowo zatrzymuje bakterie”. W miarę postępu choroby bakterie mogą powodować niszczenie kości w strukturach podtrzymujących zęby w jamie ustnej.
Regularne szczotkowanie zębów i coroczna pielęgnacja zębów są ważne dla psów. Psy z chorobą przyzębia mogą wymagać częstszych wizyt u weterynarza w celu monitorowania postępu choroby.
Ślina pomaga psom w trawieniu, ale nie w taki sposób, jak myślisz.
Badanie z 2018 r. wykazało, że w pysku psa nie ma amylazy, enzymu związanego z trawieniem, który obficie występuje w ludzkiej ślinie. Sugeruje to, że psy mogą mieć inny mechanizm trawienia niż ludzie.
W przeciwieństwie do ludzi, psy nie muszą żuć swojego jedzenia, aby wymieszać je ze śliną i rozpocząć proces trawienia. Żołądek i jelita psa mogą wykonać całą niezbędną pracę. U psów jedyną funkcją psiej śliny jest przesuwanie jedzenia w dół przełyku.
Niektóre rasy psów ślinią się bardziej niż inne.
Niektóre psy ślinią się bardziej niż inne po prostu z powodu kształtu pyska, warg lub twarzy.
U psów z luźniejszą skórą wokół pyska, krótkimi kufami i dużymi policzkami ślina ma tendencję do gromadzenia się w większych ilościach i/lub ich pysk nie jest w stanie utrzymać wytworzonej śliny. Są to:
• Dog niemiecki
• Nowofundland
• Bernardyn
• Bullmastif
• Basset Hound
• Pirenejski pies górski
• Bokser
Nadmierne wydzielanie śliny u psów może być objawem wielu problemów.
Pies może nagle zacząć się nadmiernie ślinić (ślinotok), ponieważ czuje zapach jedzenia lub jest podekscytowany lub zestresowany. Na przykład, jeśli jesz coś mięsnego przed swoim psem lub jeśli pies jest zestresowany, gdy widzi, że pakujesz się na wyjazd, możesz zauważyć więcej śliny niż zwykle.
Nadmierne ślinienie się może być również oznaką problemów medycznych. Niektóre przyczyny nieprawidłowego ślinienia się obejmują:
• Mdłości
• Obce przedmioty utkwione w ustach/gardle
• Problemy stomatologiczne
• Urazy jamy ustnej
• Uogólniony ból
• Guzy lub narośle w jamie ustnej
• Problemy stomatologiczne, takie jak złamane/bolesne zęby lub infekcje
• Zatrucie środkami żrącymi, takimi jak niektóre rośliny, żywność i środki czyszczące
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
• Przegrzanie/ udar cieplny
• Choroba lokomocyjna
• Lęk
Jeśli obawiasz się, że Twój pies mocno się ślini lub jeśli nadmiernemu ślinieniu towarzyszy którykolwiek z poniższych objawów klinicznych, jak najszybciej zwróć się o pomoc do lekarza weterynarii, aby wykluczyć jakiekolwiek problemy medyczne lub nagłe przypadki:
• Zmniejszony apetyt
• Ból podczas jedzenia
• Upuszczanie pokarmu podczas jedzenia
• Żucie tylko jedną stroną ust lub trzymanie głowy pod dziwnym kątem podczas jedzenia
• Zmiany w zachowaniu, takie jak agresja lub ukrywanie się
• Drapanie po twarzy lub pocieranie jej o dywany
• Obrzęk twarzy
• Krew w ślinie
• Trudności z połykaniem
• Wymioty lub biegunka
• Nieprzyjemny zapach wydobywający się z ust
Odniesienia:
• Dewhirst FE, Klein EA, Thompson EC, et al. „The Canine Oral Microbiome.”, Ravel J, ed. PLoS ONE. 2012;7(4):e36067. doi:10.1371/journal.pone.0036067
• Polovic N, Wadén K, Binnmyr J, et al. „Dog saliva – an important source of dog allergens. Allergy.”, 2013;68(5):585-592. doi:10.1111/all.12130
• Sanguansermsri P, Jenkinson HF, Thanasak J, et al., „Comparative proteomic study of dog and human saliva.”, PLOS ONE. 2018;13(12). doi:10.1371/journal.pone.0208317
• Torres SMF, Furrow E, Souza CP, et al. „Salivary proteomics of healthy dogs: An in depth catalog.” PLOS ONE, 2018;13(1), doi:10.1371/journal.pone.0191307
• Wilson JP, Kafetz K, Fink D, „Lick of death: Capnocytophaga canimorsus is an important cause of sepsis in the elderly.” BMJ Case Reports. 2016;2016:bcr2016215450, doi:10.1136/bcr-2016-215450
• Yamasaki Y, Nomura R, Nakano K, et al., „Distribution of periodontopathic bacterial species in dogs and their owners.” Archives of Oral Biology., 2012;57(9):1183-1188, doi:10.1016/j.archoralbio.2012.02.015
Zdjęcie : https://depositphotos.com/
Tatjana Kasjana
Trwa ładowanie...