Kaja Sosnowska, jjvisionn x Krystian Durman - dusznø podcast #40
I tak oto minął rok. Rok dusznø podcastu.
Jak to się stało? Nie wiem. Kiedy to się stało? Też nie wiem. Czas leci bardzo, bardzo, bardzo szybko. I trochę jestem zaskoczona, że się nie poddaliśmy, że przetrwaliśmy ten niełatwy ale wspaniały rok. Trochę jestem zaskoczona też, że ten podcast rośnie. Że coraz więcej osób nas słucha. Może nie zaskoczona, zadziwiona raczej, ale tak pozytywnie, że to marzenie pomału się urzeczywistnia. Wielu rzeczy nie rozumiem. Pewnie wielu rzeczy muszę się jeszcze nauczyć. Musimy się jeszcze nauczyć.
My z Krystianem podczas nagrania rocznicowego odcinka.
Ale tak, minął rok. I ten rok to jest szok. Rok ciężkiej pracy, rok radości, rok niepokojów, rok uczenia się wolności. Może brzmi to patetycznie, ale mam 38 lat i pierwszy raz w życiu robię coś, co jest naprawdę moje. Poruszam się w tym kompletnie po omacku.
Czy marzenia rozbiły się o rzeczywistość? Trochę tak, a trochę nie. Mija rok, a ja jestem na Lofotach, próbując zarobić na możliwość nagrania kolejnych odcinków podcastu. Czy tak to sobie wyobrażałam? Niekoniecznie, w mojej głowie już mieliśmy willę z basenem, a na Lofotach to spędzaliśmy najwyżej wakacje. ;) Czy smuci mnie ta sytuacja, tylko trochę, bo jestem daleko od tych, których kocham.
Miałam nadzieję, że Patronite rozwinie się bardziej. Że da nam swobodę tworzenia. Ale jakoś ludzie nie chcą nas wspierać. Dlaczego? Nie wiem. Może jeszcze jesteśmy zbyt małym kanałem. Może nie dajemy wystarczająco dobrych treści. Choć staramy się z całych sił. Może, może, może.
Marzenia rozbiły się o rzeczywistość. Ale czy jest źle? Nie. Bo mimo wszystko ten projekt się rozwija. We własnym tempie, ale cały czas wzrasta.
Na początku były wyobrażenia, że od razu będą dziesiątki tysięcy wyświetleń. Tak nie było. Ale kiedy te wyświetlenia zaczęły się pojawiać, radość była piętnaście razy większa.
Zaczynaliśmy od prób nagrywania w knajpie, bo nie mieliśmy studia. Potem wynajmowaliśmy przestrzeń od naszych przyjaciół z UKRAiNATV. W końcu stworzyliśmy własne studio. Włożyliśmy w nie wszystkie oszczędności. Żałujemy? Nie. Mamy drugi dom.
Przez przypadek Tokio stał się integralną częścią podcastu. Poznaliśmy wielu wspaniałych ludzi. Paru osobom może zaszliśmy za skórę. Były mniejsze i większe internetowe dramy. Uczymy się social mediów. Myślimy o menadżerze. To był rok ogromnego rozwoju, ale też roku zmagania się ze sobą. Ze swoim lękiem. Z niepokojem.
Codziennie rano budzisz się z jedną myślą: nie poddawać się. Jeśli wkładasz w coś serce i pracę, może się uda. Musi się udać, innej opcji nie ma.
Oddaliśmy właśnie w Wasze ręce rocznicowy odcinek dusznø. Rozmowę z nami – Kają i Żenią – przeprowadził Krystian Durman, którego też poznaliśmy dzięki podcastowi.
Dzięki za ten rok. Za to, że jesteście. Za każdą wiadomość, każde kliknięcie, każde dobre słowo. Mam nadzieję, że czekacie na kolejne odcinki. I że za rok będę mogła napisać kolejny, może jeszcze bardziej osobisty newsletter.
Stworzyliśmy też swój pierwszy merch, cały czas jest dostępny więc jak chcecie taką super czapeczkę, odzywajcie się do nas.
O nas tym razem nie będę się rozpisywać. To raczej list. Ale podeślę Wam linki do naszych socjali i wrzucam trochę zdjęć – naszych i z backstage’u.
Instagram Żeni:
https://www.instagram.com/jjvisionn/
Mój Instagram
https://www.instagram.com/kajasosnowska/
Instagram Krystiana:
https://www.instagram.com/krystian_durman/
Mój soundcloud, gdzie mam nadzieję niedługo pojawi się więcej dj-setów
https://soundcloud.com/duchotaa
Soundcloud Żeni, gdzie znajdziecie numery, które tworzy
https://soundcloud.com/jjvisionn
I na koniec jeszcze seria śmieszkowych zdjęć z gośćmi podcastu:
wasza duchøta
dusznø podcast
Trwa ładowanie...