Witajcie, mam na imię Kuba i jestem zawodowym ornitologiem. Obserwowanie ptaków jest pasją, która dopadła mnie już kiedy miałem pięć lat. To właśnie wtedy, pewnego poranka, obudziłem się i za oknem zobaczyłem dużego ptaka siedzącego na gałęzi. Zawołałem mojego tatę i zapytałem - co to był za ptak? A tata zrobił coś co wpłynęło na całe późniejsze moje życie. Przyniósł mi atlas pod tytułem „Ptaki Polski”, autorstwa profesora Jana Sokołowskiego. Książkę, która zawierała wielokrotnie więcej kolorowych obrazków niż jakakolwiek książka dla dzieci, którą wtedy miałem. Dzięki temu atlasowi zobaczyłem jak duży i jakże różnorodny jest świat ptaków, które można u nas obserwować. To właśnie wtedy zapragnąłem je zobaczyć i poznać. Pomimo, że nie umiałem jeszcze czytać, dzięki tej książce samodzielnie rozpoznałem swoje pierwsze ptaki, jak zięba czy sikora sosnówka.
Oczywiście jako dziecko miałem jeszcze wiele różnych zainteresowań jak dinozaury, historia starożytna, wędkarstwo czy lotnictwo, ale to ptaki interesowały mnie bez przerwy i to do tego stopnia, że stały się dla mnie także pracą zawodową.
A ptakiem, którego zobaczyłem za oknem był grzywacz, nasz największy krajowy dziki gołąb.
W roku 2009 ukończyłem studia na wydziale Biologii Uniwersytetu Gdańskiego. Jeszcze w tym samym roku, przed obroną pracy magisterskiej rozpocząłem etatową pracę w Stacji Ornitologicznej Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w Gdańsku. Moim ulubionym tematem badawczym były i są niezmiennie ptaki korzystające z budek lęgowych, zwłaszcza w okresie zimowym. Pracę zmieniłem w roku 2017, kiedy to przez rok pracowałem na Wydziale Biologii UG. Jednak praca ta dość mocno odbiegała od moich ptasich zainteresowań, stąd decyzja o staniu się tzw. freelancerem. Zacząłem zatem pracować na różnego rodzaju ptasie zlecenia.
Od roku 2014 prowadzę na YouTube kanał o nazwie Ptasia Strefa , na którym dzielę się moją wiedzą o tym: jak skutecznie pomagać ptakom, jak je rozpoznawać, w jaki sposób i czym je obserwować, a także o ich zwyczajach i zagrożeniach z jakimi się stykają na co dzień. Główny nacisk kładę na wiedzą o ptakach z naszego najbliższego otoczenia.
Kanał cieszy się coraz większym zainteresowaniem, a to działa na mnie bardzo budująco i zachęca do dalszego jego rozwoju. Na tyle, że zacząłem marzyć o tym, by porzucić lub przynajmniej mocno ograniczyć wykonywanie płatnych ekspertyz środowiskowych. Co tu dużo mówić, zdecydowanie wolę pokazywać osobom zainteresowanym świat ptaków, które żyją bardzo blisko nas, choć często ich nie zauważamy. Dzięki tej pracy chciałbym także poszerzać wiedzę ludzi na temat tego jak ptakom pomagać, żeby ta pomoc była skuteczna i nie była dla ptaków szkodliwa. To tak zwana ornitologia stosowana, która w ostatnim czasie przez naukowców wydaje się być zapomniana lub celowo pomijana, bo publikacje z niej płynące nie są wysoko oceniane. Szkoda. Wystarczy spojrzeć na masę komentarzy pod moimi filmami, by dostrzec jak wiele osób potrzebuje konkretnych informacji o tym jak pomagać ptakom we własnym ogrodzie. Niestety nie na wszystkie pytania da się łatwo odpowiedzieć. Co gorsza wiele zaleceń, przepisywanych z książki na książkę od pokoleń, jest dość starych i nigdy nie zweryfikowanych konkretnymi badaniami. Ponadto, wiedza o skutecznej ochronie ptaków jest niewystarczająca nawet wśród wielu zawodowych ornitologów. Co jeszcze smutniejsze, zalecanych jest wiele zabiegów, które przynoszą ptakom więcej szkody niż pożytku.
Moich marzeń związanych z Ptasią Strefą jest kilka, ale można je zawrzeć w trzech punktach:
Sprawić, by jak najwięcej osób zainteresowało się ptakami – bo to zajęcie, które daje dużo radości niezależnie od wieku, wyznania czy poglądów, co więcej często zbliża ludzi.
Pokazać jak najlepsze sposoby pomagania ptakom w najbliższym otoczeniu.
Ożywić ornitologię stosowaną i w sposób możliwie najlepszy (badaniami) sprawdzać nowe metody ochrony ptaków i zweryfikować te stare. Czyli dalej prowadzić to, co na ziemiach polskich zaczął Jan Sokołowski na początku wieku XX.
